|
< terug
Monden vallen open
Monden vallen open
Van verbazing, van ontlading.
Monden vallen open.
Van het te harde lopen.
En monden vallen open.
(Ik had hier nog een zin maar ze ligt beneden.)
Mijn mond valt vaak open van 't wegdromen.
Van 't denken aan zinnen terwijl ik naar buiten ga,
vanbinnen.
En ja, monden vallen open.
Van het zachte zoeken naar
Zoveel.
Terwijl er vaak te weinig is.
Zodat monden achtereenvolgens
openvallen van :
Genot, bewondering, vervoering,
Nood, Adem,
Ademnood,
Adem, Dood,
Juist, monden vallen ook open van :
Angst, pijn, venijn.
Dus ja, net zoveel monden vallen, dicht.
Bij het kiezen voor verstarring
tijdens het voelen van verwondering.
Bij het weigeren van bevrijding tijdens
het krijgen van kansen.
Ja, monden vallen dicht.
Bij het ontdekken van niets meer.
Dan hoor je enkel nog
de tanden knarsen.
En langzaamaan gaan monden verstommen.
Tot ze openvallen voor 't Eind.
En alle rekbaarheid uit de Mond verdwijnt.
feedback van andere lezers- sinneskyn
Mooie ode aan de mond..laatste strofe is sterk...sinneskyngr. Hil
CaptainNorth: merci Hil!
Ik weet dat het midden een beetje sroef is maar ik heb misschien nog een helder schrapmoment in m'n broekzak
groet hé!
Ze Kaptin
|
