|
< terug
ver van huis..
waar ben ik thuis
zonder vader
en moeder
waar zijn ze
als ze niet naar
me op of om kijken
ze bezitten me alsof
ik voor hun de
ouders ben
ik vraag me af
wie of ik ben al hier
ik ben een kind
van iets of iemand
dat roept en schreeuwt
erkenning wil
en zichtbaarheid
Maar niemand hoort
De woorden die ik
Zeg tegen hen
Waar ben ik
Want de wereld lijkt al zo alleen
MDİ
feedback van andere lezers- ivo
mooi mooi
kristalvlinder: aan ivo, dankjewel... - eisenik
ik vat niet alles
de sfeer is ook nogal braafjes
leuke tekst wel
kristalvlinder: waar ben je, als thuis niet echt thuis is, het niet voelt als thuis, wie ben je als mensen je gebruiken, ouders je gebruiken als ouder, waar en wie ben je dan...in die eenzaamheid van zijn...waarschijnlijk ver van huis...liefs - Liesje
zo herkenbaar in onze maatschappij... de hedendaagse druk primeert soms boven de essentie... zo pijnlijk levensecht...
Mooi gedicht,
maar mag ik ??n kleine opmerking maken? Is het niet... ik ben(t) een kind?
Groetjes,
Lies
kristalvlinder: ha lies, ach ja...dit is een diep gedicht zie mijn reactie aan eisen ik...liefs - SabineLuypaert
ik ben thuis waar ik me goed voel ;) wat ben je met familie als enkel het bloed loopt zonder gevoel
kristalvlinder: aan sabine, waar je dan bent, ergens ver weg van een huis waar je je thuis voelt.. dankjewel voor je reactie. liefs - lucky
als jij hier in dit werkje kwijt wil wat je wil voor je gevoel dan is dat meer dan prima ... voor mij las ik door je werkje heen ik begrijp het wel maar het raakt me niet echt het meest voor mij gevoel kracht
een snaar raken als je me volgt
groetjes
kristalvlinder: ????.......oke ws heb je dan mijn gedicht ook niet begrepen, liefs
|
