naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Bevreemdend

door commissarisV

Haar vergankelijke gestalte
doorklieft
het hoogdonker,
een ingehouden avondlucht.

Dampend,
hortend,
de adem;

als ze langs kromme gevels klampt;
te dicht en te verward:
om warmte te 'bevoelen'
van binnen,
vanbinnen;
want niet enkel haar koude is alom
en
de nieuwste sneeuw
kraakt nooit als bij toeval.

Terwijl ze angstvallige harten herkent
in het luide bonzen van hoge kerkklokken.

Gestrande vogels
kijken een fractie onverschillig
naar deze huizenhoge schaduw,
verbergen dan de laatste kruimels:
de ultieme teerling
werd reeds lang geworpen.

feedback van andere lezers

• ivo
  mooi hoor ... zeer beklijvend geschreven
  commissarisV: dank Ivo
• aquaangel
  fijn je weer te ontmoeten hier...
  
  prachtstrofe:
  
  Haar vergankelijke gestalte
  doorklieft
  het hoogdonker,
  een ingehouden avondlucht.
  
  commissarisV: thx aquaatje, het hoogdonker is een beetje mijn 'uitvinding' en ik gebruik het woord regelmatig ipv pikzwart of zo... die pik vind ik er soms wat teveel aan;-)
• Liesje
  mooi!
  graag gelezen!
  commissarisV: thx liesje;-)
• copi
  " de nieuwste sneeuw kraakt nooit als bij toeval". Mooi, gr, copi
  commissarisV: thx copi
• lucky
  ik hou niet zo van ';' ':' en komma's heb het dus zonder gelezen, zo ging ik ook niet te hard en kon het we wel smaken
  
  
  groetjes
  commissarisV: Laat ze dan maar weg, ik heb je commentaar gesmaakt! ;-)
• Magdalena
  slik
  commissarisV: knipoog
• Vansion
  Dit is een heel verhaal! En geeft me schrijfgoesting.
  
  vroeger las ik de bijbel
  commissarisV verschijnt
  nu lees ik bij
  
  
  commissarisV: Hihi. Ik vind mezelf daar te licht bij bevonden! Maar dit is toch een snoepje van een FB !!