< terug
Besneeuwde toppen
Als slagroom
liggen hopen sneeuw
op heuvels uitgestrekt
tot één of andere fanaat
er snijdend lijnen in trekt.
Zoevend geluid klinkt
als wind
speels lijkt elke mens
een kind
glijdend van links naar rechts
ontspannend
out of stress.
Bergen gevormd
na miljoenen jaren
liggen rustig glooiend
dragen geheimen
vragen niets
ondergaan
laten de mens begaan.
Bij vallend licht
tekenen zich silhouetten
elke berg weer anders
fonkelende sterren
uit duizend en één nacht
leveren natuurpracht.
Terwijl geheimen
fluisterend waaien
boven dennebomen
voelen wij de slaap aankomen
kussen de dag vaarwel
en
dromen.
feedback van andere lezers- ivo
of hoe de natuur het gesprek aangaat tussen zijn en bestaan .. anne: Ja, ik voel me altijd zo klein op zo'n berg en dat doet nadenken, inderdaad. Fijne reactie, Ivo. - Liesje
Ik vind dit echt een heel mooi gedicht
geplaatst in het juiste seizoen,
alleen heb ik hoogtevrees (knipoog).
Groetjes,
Lies anne: Ai, dat geeft een probleem maar van ver genieten van het uizicht, kan ook natuurlijk. En de goede lucht... . Dank je voor het lezen! - libo
mooi anne die besneeuwde toppen
liefs libo anne: Ik wou dat ik op zo een top stond, wat een gevoel van vrijheid dat dat moet geven... . Dream on. Leuk dat je langskwam om me te lezen! - lucky
zat even ergens anders met die 'besneeuwde toppen' maar das een andere verhaal
mooie zin : kussen de dag vaarwel
groetjes anne: Toch niets mooier om de dag mee af te sluiten dan een knappende kus. Je graaglezertje dankt je. - ivan_grud
sfeervol en beeldend Anne, erg mooi, vr/gr Ivan anne: Dank je, een bergfanate! - KapiteinSeBBos
mooi begin!
xxx anne: dank je!
|