Volg ons op facebook
|
< terug
stil
zwartwit in goud omlijst
verzamel ik jou
steels bekijk ik je
telkens weer
je bent er nog
de tijd wandelt verder
en soms doet het vreemd
jij daar zo stil en
toch zo jij
wie ben jij toch
angst overmant me
in de gedachte
dat ik er aan wen
jouw zwijgen
feedback van andere lezers- Liesje
Ik herken het gevoel... en erken jouw gedicht! Ulrike: dank daarvoor! - stormvonk
Ik vind dat je te lang bent doorgegaan, moest je geschreven hebben
zwart-wit in goud omlijst
verzamel ik jou
steels bekijk ik je
telkens weer
je bent er nog
de tijd wandelt verder
en soms doet het vreemd
jij daar zo stil en
toch zo jij
dan was je super Ulrike: Dank u voor tip, ik bekijk het eens. Groetjes! - muis
Een stil gedicht met een mooie eindvraag:)
groetjes Ulrike: dank voor ffb! groetjes - XaZ
De laatste strofe mag in goud omlijst worden
zou alleen 'soms' weglaten, om de angst nog voelbaarder te maken.
de spanning bewaard tot de laatste zin, Ulrike Ulrike: dank voor leuke feedback, ga het es bekijken! groetjes - fille_de_toi
mooi en intens
verlies went nooit, denk ik dan, ergens blijft een leegte die
door niets of niemand anders in te vullen is
fille Ulrike: Dat is heel juist. Maar soms gaat het leven griezelig 'gewoon' door, niet? Dank voor fijne reactie. - lucky
dit is iet te lang de opbouw is prima verzorgt de regel na de 1e strofe en 2e strofe doen prima hun werk werkt als een soort brug naar de volgende strofe (weet ook niet precies dat gevoel te omschrijven maar denk dat je zo aardig begrijpt wat ik bedoel)
verder mag je van mij zwartwit zonder streepje schrijven, alhoewel het best zou kunnen dat je dat streepje daar bewust heb neergezet
groetjes Ulrike: dank u voor tips! groetjes - chris
een mooie foto breng die tot levende droom ,word zeker nog een mooier gedicht of verhaal
chris Ulrike: dank u - annemieke
mooi deze laat iets benoemen wat mensen soms vrezen
angst is een vreemde bekende en toch , welke hand vatten mensen soms wel en soms niet na eenminuut kan angst wegebben, mooi denkertje deze hou ik van die ruimte om zelf even te verbeelden, lieve groet
Ulrike: dank u, gr - ivo
de vraag wie ben je toch blijft branden op mijn oog
mooi Ulrike: dank u Ivo. Is voor een in 2006 overleden vriend. x - aquaangel
prima Ulrike: merci - alie_jankind
Mooi tastbaar en niet tastbaar neergezet!
groeten Ulrike: dank u, gr - copi
Daar word ik "stil" van. Gr, copi Ulrike: dat is fijn om horen, gr - peerke
Mooi beschreven, en het is zo: in stilte komt alles weer tot leven. Ulrike: dank u! gr - Billie
Heel mooi.... heb hier ook zo'n sepiafoto hangen waar ik soms tegen praat.... een verre grootmoeder die ik nooit kende en waar ik toch een hele sterke band mee heb... Raar soms hoe verbondenheid werkt.... Ulrike: Inderdaad. Blij dat dit gedicht herkenbaar is voor je. Dank je.. - SabineLuypaert
ik zou megraag aansluiten bij alies jankinds reactie (smile) Ulrike: Dank u :-) - lief
door jou schrijven verscheen er een foto
op mij netvlies.....
liefsxxx Ulrike: dat is heel leuk om horen lief, dank voor complement x - lanseloot
Ken het gevoel, maar er blijft gelukkig altijd iets moois over ook. Goed gedaan,
Lanseloot. Ulrike: dank u voor ffb! gr - lin
Zie ik daar opeens zo'n mooi gedicht staan, dat ik zomaar vergat op te reageren. Bij deze alsnog en complimenten want dit raakt! Groetjes, lin Ulrike: dank u, is leuk om hier nog zo een fijne feedback op te krijgen! Grts
|