|
< terug
onthouding
hoe droef ik ook mag zijn
vreugde wordt mijn deel
niets zal mij nog bekoren
zonder jou in mijn bestaan
jij die mij deed beven
vol ongeduld verlangen
naar de dag in mijn leven
dat ik jou omarmen mag
hoe lang moet ik wachten
op de dag die niet komt
jouw ogen smeken
wacht nog één enkele stond
(Gentbrugge 7 juli 1964)
feedback van andere lezers- lief
de datum zegt genoeg Julien
de sexuele revolutie in kinderschoenen
voor die tijd een gewaagd schrijven
liefsxxx
Julien_Maleur: Idd,lief, soms ben ik zelf verwonderd hoe lang ik reeds schrijf, als ik eens in mijn archieven ga rommelen. Toen ik het schreef was ik idd veel jonger dan nu. Groetjes, JM - ivo
het ritme van de parkison deed mijn pacemaker haast dubbel slaan .. al een geluk dat de metronoom niet oversloeg en het tikken overliet aan dat wat al lang versleten weg gestopt zat ..
Julien_Maleur: bedankt Ivo
groetjes JM - peerke
Ook graag gelezen maar vind dat je jezelf wat tegenspreekt.
Vreugde wordt je deel... zie het waarom daarachter niet terug.
Julien_Maleur: Eens opnieuw lezen, peerke. Er was droefheid, maar het kennismaken met een persoon en het verliefd worden, zorgen ervoor dat verdriet verdwijnt en plaats maakt voor vreugde.
Staat idd niet expliciet te lezen.
groeten
JM - aquaangel
graag gelezen
ritme vind ik aangenaam
xx
Julien_Maleur: dank voor fb
groeten
JM - lucky
die 2e strofe daar blijf ik een beetje over dubbe omdat je van de hak op de tak naar verleden en tegenwoordige tijd springt als het ware
en toch ja toch dat heeft wel iets
groetjes
Julien_Maleur: dank voor je fb Lucky
groeten
JM - Liesje
weet je... de oude tijd was niet zo ideaal, maar toch vind ik de nieuwe ook niet altijd bijzonder... er wordt soms te weinig tijd gegund nu voor 'het verlangen', naar mijn gevoel! Knap gedicht!
Julien_Maleur: dank je liesje voor de fb. ik verlang niet naar vroeger en ook niet naar morgen. ik probeer te genieten van elk huidig moment.
groeten
JM
|
