|
< terug
op het strand
op het strand
sluit ik mijn ogen
op de golven door de wind gedragen
zo voel ik mij
mijn wezen reikt verder dan de horizon
de filling der zintuigen laten mij zijn
één met de zee het zand
mijn gedachten in euforie
gelijk,alles is zoals het is
ik ben de wind,de zon,het water
onverklaarbaar,maar toch zo bekent
éénheid,harmonie de weg naar pure volmaaktheid
leven wij 1 procent in de werkelijkheid
één tipje van de sluier
een mensen leven is steeds verlangen
naar die 99procent werkelijkheid
Chris
feedback van andere lezers- bragt
ik volg ivo, maar het neemt je gelukkig wel mee.
chris: hummm ooit gehoord van mediteren
heerlijk weg dromen - stater
een gedicht vol van gevoelens, Chris.. maar (althans in mijn optiek) wel erg overdadig geformuleerd.. en dan boet het in aan waarachtigheid.. probeer je gedicht danig af te slanken tot de kern.. zodat het kracht verkrijgt..
groetjes, Stater
chris: ach op een vroege morgen even weg dromen op een strant zonder toeristen heerlijk toch
chris - lucky
de zee kan rust geven
ik volg stater .. het begin is mooi maar dan zakt het wat in vorr mijn leesgevoel althans
groetjes
chris: niet te diep zakken hé
chris - Liesje
Lieve Chris,
Ik herinner me jouw reactie op mijn vorige feedback... Blijf schrijven, wat mensen ook als feedback geven... Zie het misschien gewoon als wat hulp, niet meer en ook niet minder! Ik hoop je hier nog vaak te zien in elk geval!
Ik vind dit gedicht enorm mooi en zo vol realiteit... Wat hou ik toch van de zee en zijn golven en zijn symboliek...
Mag ik je helpen met een paar spellingsfoutjes weer te geven?
- de filling der zintuigen (de feeling?)
- toch zo bekenD,
- een mensenleven
Liefs,
Liesje
chris: toffe reactie
bedankt
chris - ivo
cijfers in een woordverzameling is wat mij betreft zoals een fastfoodburger in een restaurant ... vloekt en smaakt niet
achter de komma hoort een spatie, anders leest het zo moeilijk
dus niet voor de komma maar achter de komma ...
en het gedicht maak ook een ritme kennen, wat ik hier wel wat mis, de gedachte is haast meer een colum ipv een gedicht ..
maar de gedachte spreekt me wel aan en dat vind ik 'goed'.
chris: raar ik lust geen fastfood
er is nog plaats op het strant
liefs chris - erinneke
een mooi, maar zwaar gedicht, door de zinnen die als een aterval elkaar opvolgen is het niet altijd even vlot en makkelijk leesbaar... misschien is hier en daar een ruimte wel een must
chris: alles loslaten ,ben je al die zwarte kwijt
chris
|
