< terug
Bij u ben ik
We bewegen in de avond, voelen ons
die niet hier zijn
Lichamen zijn naakt van taal
als de adem samenvloeit,
zo worden wij elkaars rook,
zo rommelen wij rond borstkassen,
zo zijn onze harten vol van elkaar,
vingers innig verstrengeld
feedback van andere lezers- lucky
hm
(dat zegt Joost ook altijd, de trouwe bediende van Olivier B Bommel)
groetjes stormvonk: lol - Liesje
Hoe twee mensen één kunnen zijn
en de rest van de wereld laat vervagen!
Mooi en herkenbaar.... stormvonk: Dank je
groet - Mistaker
Eens met Bragt.
G stormvonk: Zi fb braqt - SabineLuypaert
ik vind deze onnoemlijk mooi, stormvonk: Dank je
groet - bragt
knap, doch ik knap een beetje af op die borstkassen. Klinkt zo vleselijk (ev. vreselijk) doods. Waarom niet - torso's - al is Van Dale hier ook nogal koel. stormvonk: Ik vind het wel rommelig klinken dat rommelen in borstkassen en dat bedoel ik ook zo - lief
sprakeloos storm
liefsxxx stormvonk: dat is goed zeker - alie_jankind
De tweede strofe valt me op, is meer in het algemeen, zo ik het lees terwijl in de anderen wij of jij en ik centraal staan. Het geheel straalt geborgenheid uit.
groeten stormvonk: dank je - innerchild
Niks overdone ... voor mij toch niet !
Ik hou van je schrijfstijl ... wentel mezelf graag in je woorden !
Puik werkje weer, Stormie ! stormvonk: Binnenkort weer therapie denk ik - ivo
hoe verbondenheid de grenzen van de realiteit overstijgt en weg doet vallen wat 'niet' is .. stormvonk: yep - Peerke
Grappig om te lezen. Wellicht beetje overdone. stormvonk: Hou wel van die romantici
|