naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Stormkracht

door aquaangel

de lege vlakte gevuld met zand
bleek jouw hart te zijn dat verloor
een misgrijpende hand

zinnen schreven schrijnend contrast
en aardewit vlokte doorheen je ziel
het uitspreken bleek een grote last

kasteel opgebouwd uit elementen
vergaan in regen
alles stond tegen
zelfs de spaarzame momenten

wolken zijn nu jouw tenen
en vanaf hier zie ik hoe je lacht
je leeft op stormkracht
nooit meer bij te benen

feedback van andere lezers

• miepe
  er staan inderdaad een paar stormkrachtige termen in dit gedicht
  het maakt het allemaal een beetje grappig
  (ja, het w'tje van jou)
  aquaangel: oeWps ;)
• copi
  Prachtige laatste strofe! Gr, copi
  aquaangel: dankuwel
• lucky
  heb een beetje hetzelfde gevoel bij het lezen als mistaker
  
  groetjes
  aquaangel: ik ook xx
• stormvonk
  op je tenen
  aquaangel: ja precies... en dat zonder een ballerina te zijn
  xx
• lief
  stilmakend mooi aqua
  liefs
  aquaangel: dankje lieve lief
• ivo
  ik lees meer pijn en afstand in liefde dan gemeenschap in vreugde en geluk ... een eenzaamheid dat spreekt ..
  
  maar ik kan me vergissen
  
  
  aquaangel: yep, dank je (nee je vergist me niet ...
• Rob
  Stormkracht van de eeuwige jachtvelden.
  aquaangel: dankje
• Francesco
  Het is " jouW hart" en "aardeN", denk ik toch
  Volgens mijn gevoel kan dit gedicht hier en daar gebalder
  Alvast nu mijn versie voor wat het waard is:
  
  de lege vlakte gevuld met zand
  bleek jouw hart dat verloor
  een misgrijpende hand
  
  zinnen schreven een schrijnend contrast( de alliteratie is dan sterker door de korte opeenvolging van de sch's)
  een aarden witte deken vlokte doorheen
  je ziel en bleek uitspreken een last ( bleek kan op deze wijze dubbel worden gelezen nml als bleek alternerend met wit en als blijken. Het versterkt het suggestieve)
  het beeld van een vergaan zandkasteel voelt wat clichématig aan
  de derde strofe is althans volgens mijn gevoel overbodig
  onverminderd het feit dat dit aansluit op die lege vlakte met zand
  vierde strofe geen commentaar
  
  Gedragen verzen, Aqua, teder en fijn. Het leest als een melancholisch lied.
  
  Hartelijk, Frank De Vos
  aquaangel: bedankt voor je mooie feedback
  ik zat vast in dit gedicht
  misschien is er door jou enige opheldering gekomen
  en zie ik het licht weer
  
  ik voel me deze week toch al niet helemaal mezelf
  
  onevenwichtig zoals mistaker zegt, ja dat is het,
  
  xx
• Mistaker
  Hm ik vind het eerlijk gezegd wat onevenwichtig.
  Inderdaad jouW maar volgens mij bedoel je wel aardewit, naar aardedonker.
  
  xxxx
  aquaangel: voel me de hele week al onevenwichtig :(
• pisatelj
  Ik hou er wel van, heb niet veel verstand van gedichten, maar het doet mij wel iets,
  
  leuk,
  
  groeten,
  
  William x
  aquaangel: verstand hoef je niet te hebben hoor, wel gevoel ;)