< terug
zebra
op een bed
van mensenvlees geworpen
in een wereld
gemaakt van hoop
verstoord met vragen
stellen we
onszelf
tussen lijnen die te recht zijn
om ze niet te volgen
te kort
om niet verder te willen gaan
onder dit landschap
van onbegrepen strepen
moet er ook een zebra bestaan
die ongekende lucht inademt
zodat wij reizen op een ribbenzee
en die ons na jaren laat vergrijzen
in zijn pelshaarcorifee
wij wachten niet meer op het sterven
weten zelfs dit leven niet
dat wij met restafval zijn hart bedelven
verluizen in zijn zwart verdriet
feedback van andere lezers- ivo
dit is sprekend knap .. eisenik: dank je :) - pisatelj
ik vond het begin heel sterk, leuk beeld ook met die zebra,
zeker niet mis,
groeten
William eisenik: dankje - aquaangel
ond (! oops) na jaren laat vergrijzen
helemaal af! petje ook eisenik: =) thnx - lin
Dit heeft zeker wel wat! Al moest ik even de eerste strofe opnieuw lezen.
typfoutje in: restafaval = restafval
Goed gedaan! Gr, lin eisenik: thnx =) - lief
fascinerend
graag gelezen
liefs eisenik: thnx =) - lucky
zo lees ik je weer
groetjes eisenik: =) - Liesje
geboeid heb ik gelezen... eisenik: :-) dankje - anne
Nu nog even de zebra zoeken... . Knap!! eisenik: :-)
|