|
< terug
hemelse tranen
op een stille avond staart ze
uit het vensterraam
kijkend naar de sterren en de maan
terwijl gedachten reiken
naar alles wat nooit is geweest
een intens verlangen
wat toch steeds weer terug keert
in haar rood omrande ogen
een traan dwarrelt langs haar wang
waar enkel nog wat hoop
twinkelt in haar blik als kleine stralen
van helder sereen wit licht
terwijl stil gedachten in haar spreken
kijkt zij naar de beelden
van een al innige geleefde storm
in een bevroren vergezicht
MDİ
feedback van andere lezers- lucky
de laatste strofe heb ik van genoten
groetjes
kristalvlinder: aan lucky..dankjewel...liefs voor jou :) - eisenik
doet me denken aan een nummer van gorki
de titel deed me vrezen maar de tekst valt nog mee :)
al vind ik lange explicatieve verzen niet echt heel boeiend
de thematiek raakt me wel ergens
kristalvlinder: aan eisenik...dat is voor iedereen ook weer anders, je houd er van of niet...zo heb ik ook mijn dingen en wie niet, liefs - libo
graag gelezen mooi
liefs libo
kristalvlinder: hey libo, dankjewel daar ben ik blij mee, liefs - SabineLuypaert
verlangen is de grootste onmacht :-(
kristalvlinder: aan sabine, dat klopt....dank voor je woorden, liefs - Liesje
Ik wil zoveel FB schrijven, maar ik vind de juiste woorden niet... ontroering...
kristalvlinder: aan liesje dankjewel....uit je ontroering weet ik dat je dit begrijpt, liefs - ivo
ik volg innerchild helemaal ..
kristalvlinder: oke dan...liefs - innerchild
Beetje clich? maar daarom niet minder mooi ...
kristalvlinder: ??????? oke dan... - aquaangel
fraai hoor, is het niet vernsterraam als 1 woord
en terugkeert ook?
kristalvlinder: aan aquaangel, ja ik zal nog eens naar die woorden kijken....dankjewel voor je fraai hoor, liefs
|
