|
< terug
Zonder hoop
tweede dag van de week
zoiets kan hij misschien nog onthouden
alle kamerdeuren zijn hetzelfde
gezichten vervagen zoals monotone kreten
bij het passeren van een witte schort
nachtelijke wandelingen zijn klokvast
ergernis van elke wacht als deuren niet op slot zijn
zijn leven dat overhoop geworpen werd
geen foto die nog een herinnering is
stoelen grijs en groen netjes op een rij
een dame starend door het venster en verder
sommige blikken slapen reeds
televisie staat aan of uit,
als hij maar muziek maakt zoals weleer
het koffiemachine pruttelt zijn bakje troost
zwart graag, dat wist hij nog
Werner
feedback van andere lezers- ivo
een versleten leven hoeft nog geen sleet te geven ...
rolleke: Ja Ivo maar zo wil ik niet slijten.. - Francis
Moet er niet aan denke een bejaarden huis of zo
rolleke: Ja en als je er toch terecht komt...
en je het niet meer beseft? - lucky
gevoelig neergezet
groetjes
rolleke: Dat is het ook Lucky... - ATMD
Erg mooi "sommige blikken slapen reeds"
ik zou "dat weet hij nog" aan het eind sterker vinden.
Heel graag gelezen.
gr.
rolleke: ATMD dank je voor je reactie ;-)
ieder zijn manier dit gaat even voor mij.. dan weer. - bielieke
Heel gevoelig geschreven. Herkenbaar ook. Sterkte! Lili
rolleke: Bielieke voor sommige herkenbaar, anderen lezen ernaast...;-) - dichtduvel
Alzheimer, je vader? Sorry dat ik zo indiscreet ben, maar ik heb zulke gevoelens ook gehad bij mijn grootmoeder, toen heette het nog aderverkalking, sterkte, grtz, jef
rolleke: Noem het Alzheimer, ouderdomsdementie
hij weet het met momenten echt niet maar...
het is eigenlijk een stiefvader maar hij heeft dan ook geen ziel meer die hem wil zien..
wat doe je dan?
groetjes Werner
|
