|
< terug
De Beer
Er liep een beer in het veld
Lichtelijk waggelend beetje uitgeteld
Zijn hoge leeftijd speelde hem ook wel parten
Hij had ook al zo vaak op nieuw moeten starten
Maar nu liep hij toch op zijn laatste poten
De dagen die hem resten wist hij naar de kloten
Zeer vermoeid als hij was, vale vacht gescheurde pezen
Toekomst voorbij, weg die glorieuze tijd alom geprezen
En bij de vlierbessenstruik zet hij zich neer
Overpeinzend zijn geleden tijd, hij kon ook niet meer
Berenvallen drijfjachten hij wist het allemaal te overleven
De oprukkende mensheid hij moest het hen maar vergeven
Een rilling doortrekt zijn gehavende vacht
Littekens getuigen van een levenslange jacht
Dan sluit hij zijn ogen, ziet bloemenvallei in alle pracht
De verlossende slaap brengt hem de eeuwig durende nacht
© Schrijver Ivan Grud
feedback van andere lezers- Liesje
ontroerend mooi... - Mistaker
Zeer fraai berengedicht. Ik zie ze vaak op mijn weg.
Groet,
Greta - anne
Ik voelde me heel even.... een bruine beer, echt. - Billie
vertederend mooi
Ivan: Dank je Billie, vr/gr Ivan - ivo
mooi mooi berengoed .. - lief
prachtig Ivan, de dolende natuur
alsof de laatste beer hier sterft
liefs - lucky
oeps ...
3e strofe is struik wat ik gebruik
groetjes
Ivan: inderdaad, vr/gr Ivan - Francis
Heel ontroerend inderdaad
|
