|
< terug
Onverschilligen
vervallen zij in plooiende gezichten
niet naar inhoud onderscheiden
zij aan zij aan zij aan zij aan zij
de ogen naast elkaar nooit tegenover
blinkend op niets gericht
gouden tanden en zakken gevuld
rimpels gestreken
vallen over hollende woorden
weerklinken in galmen
hun nietszeggende stemmen
van
zeeën kleinburgerlijk gezwam
feedback van andere lezers- mobar
De ander is altijd onverschilliger dan de onverschilligen,
niet waar....
commissarisV: Dank je mobar, moet me deze avond eens aan je laatste teksten begeven - sinneskyn
Ik zag ze al zitten op een rijtje...met hun broeken in de plooi:) sinneskyn gr Hil
commissarisV: Mooie repliek zonneschijntje - sabine
de onverschilligheid gaat de mens parten spelen
als er niets tegenover wordt gezet
graag gelezen
commissarisV: Dank je Sabine, modern times hé - geertje
ik voel me niet aangesproken door de inhoud...
(ben niet kleinburgerlijk denk ik, ik ben gewoon graag thuis)
verder vind ik dit een MOOI gedicht. heeft mijn strijk je geïnspireerd ? by the way, hij is NOG NIET afgewerkt, die verdomde pc en het schrijven...... :-)
warme groet voor de komende koude week
(de russen zitten er voor iets tussen)
commissarisV: Je strijk,haha. Als het zo koud blijft speel ik binnenkort je strijk-plank :-) - VickyLievens
Uitstekend geschreven.
heerlijk om te lezen.
Groetjes Vicky
commissarisV: dank je Vicky, heerlijk dat je m'n eerder gepubliceerde gedichten leest :-)
|
