Volg ons op facebook
|
< terug
T w i n t i g
het plan van schrijven
schreeuwt in mijn vingers
doch tranen vertroebelen
de eerste hoofdstukken
omdat het einde zo verteert
niet jij maar de pijn is zwaar
doch ik zal de tijd nemen
en achter alle zinnen staan
vanuit mijn hart op elke pagina
levens voordragen
*************************
T w i n t i g zal de nieuwe titel worden
van een boek dat ik nog moet gaan
schrijven...de titel zal ergens in het boek
duidelijk worden, niet in dit gedicht.
feedback van andere lezers- lief
de grens tussen proza en po?zie is smal aqua
het einde maakt een nieuw begin hoe verscheurend
dat einde soms ook is, schreeuwt het om verhaalt
te worden...
liefs
aquaangel: mooi gesproken lief, dank je - stormvonk
ik ben benieuwd
aquaangel: me too xx - Liesje
Het gedicht is triestig mooi en ik kijk uit naar het boek...
aquaangel: na lunapark zal ik deel I van t w i n t i g inzenden..xx - ivo
schrijven als therapie ... mooi mooi mooi
aquaangel: het is niet autobio maar een fictie verhaal maar mijn levensles is: achter elke fictie schuilt een werkelijkheid.... - dichtduvel
elke = alle zinnen, mooi voornemen aqua, na 5, 20, grtz, j
aquaangel: heb het idd aangepast, foutje...
dank je
het plan van schrijven
schreeuwt in mijn vingers
doch tranen vertroebelen
de eerste hoofdstukken
omdat het einde zo verteert
niet jij maar de pijn is mij te zwaar
doch ik zal de tijd nemen
en achter alle zinnen staan
en vanuit mijn hart op elke pagina
levens voordragen - teevee
je schrijft
elke zin of alle zinnen
maar ja
je moet er nog aan beginnen
aquaangel: nee, nee ben al begonnnen aan eerste stuk en heb een spin (verhaallijn) gemaakt, da''s al heel wat hihi xx - suasso
neem je tijd ik voel en vat
je hebt niet alle tijd
groet
suasso
elke zin alle zinnen
aquaangel: heb de fout van elke naar alle aangepast, dank je xx - Mistaker
Je hebt al een titel? Nou dat is het halve werk toch, ik ben benieuwd Engel!
'elke zinnen' vind ik een beetje vreemd: elke zin of alle zinnen?
MG xx
aquaangel: alle zinnen moest het worden
het plan van schrijven
schreeuwt in mijn vingers
doch tranen vertroebelen
de eerste hoofdstukken
omdat het einde zo verteert
niet jij maar de pijn is mij te zwaar
doch ik zal de tijd nemen
en achter alle zinnen staan
en vanuit mijn hart op elke pagina
levens voordragen
en ja de titel is een heel apart verhaal:
een aantal weken geleden moest ik voor mijn
schrijfcursus een plan maken voor een nieuw verhaal...
ik wilde eens niet een horror/moord-achtig verhaal schrijven maar een verhaal
met een onderliggende autobiografie.
dat plan dat moet ik dan indienen bij de docent volgens een heel schema..(spin) en
uitleggen hoe of ik informatie ga verzamelen
afijn, lang verhaal kort te maken.
blablablabla (hier staat eigenlijk waar het verhaal over zal gaan maar verklap ik nog niet)
de titel had ik ook al..........dat zou T W I N T I G worden.
en ik wil het aan mijn overleden broertje opdragen...
maar wat schetst mijn verbazing:
Ik zet iedere keer een foto uit een fotoboekje wat ik van Patrick heb laten drukken
de kast, en om de paar dagen een andere foto in zicht.
Ik had een foto van mijn trouwdag van Patrick op de kast staan, en ik was
zaterdag best verdrietig..... (ik tel altijd de zaterdagen na zijn dood)
ik ging naar bed en maakte nog een babbeltje tegen de foto (hem) en heel stom
ik maakte een opmerking over het boek dat ik wil gaan schrijven .........en toen ik dat zo tegen hem vertelde bekeek ik de foto goed........
Patrick staat in de tuin van mijn oude huis met broertje en schoonzus van
gerrit, maar ik heb patrick uitvergroot en de rest van de familie er af geknipt.
En wat zie ik op de achtergrond??
van Achter Patrick staat het huisnummer: 20...........t w i n t i g
dat vond ik zo frappant........alsof hij toen al posseerde voor een nummer dat voor
mij centraal zal staan in een boek dat ik aan hem wil opdragen
weird
xx - bragt
'omdat het einde zo verteert'
dat heb ik me al dikwijls afgevraagd: iemand die een boek gaat schrijven kent die (noodzakelijkerwijze) al het einde? Ik heb dikwijls het gevoel dat wanneer ik een 'gedicht' schrijf, dat ik niet bij voorbaat weet hoe dat zal eindigen.
aquaangel: een gedicht schrijf ik soms met 1 woord, of 1 zin, geen idee welke kant het opgaat.
In de cursus leer ik een 'spin' te maken, of een 'boom'
de stam is dan het verhaal en de takken de hoofdstukken en waar het over moet gaan, in grote lijnen dan, je kunt al schrijvend afwijken natuurlijk.
Ik heb nu 4 verhalen geschreven puur op intuitie en niet wetende hoe het verhaal zou gaan eindigen, tijdens het schrijven ontstonden hoofdstukken en krabbelde ik mezelf naar een plot toe...
T w i n t i g bestaat al in mijn hoofd en als 'spin-of stam' maar ik moet het nog wel op papier zien te krijgen. Ik denk dat het veel zal afwijken van mijn plannen, en ik zal veel zijwegen nemen, om dan toch uiteindelijk bij mijn doel te geraken; dit is er eentje met een missie
dankje - backie
Ik vind je gedicht niet slecht hoor, maar wat me hier het meest pakt is toch wel je antwoord op de feedback van Greta. Weird, maar is het wel toeval?
Blij dat ik het gelezen heb.
aquaangel: Het is niet gek, vreemd als je in het spirituele gelooft, maar dan nog verbaasde het mijzelf zozeer, dat ik er uren vol van was, en er niet over uit kon dat het zo verliep; mijn gesprekje met hem en toen dat huisnummer op de foto.......tjee ja, zulke dingen gebeuren dus.
de foto is te zien onder dit url:
http://www.waterengel.nl/huwelijk/DSC_3811bweb.jpg
xx - lucky
sterk
om het beter te laten lopen zou ik de 'en' in de 1 na laates regel van de 2e strofe schrappen
groetjes
aquaangel: okidoki doe ik xx
|
