|
< terug
Choquerende schoonheid (het gedicht)
Een stormende zee,
een paarsrood hemelvlak,
een solo van Hendrix,
een regendruppel die loodrecht
door een bladerdak naar beneden
v
a
l
t
en uit elkaar
s p a t
op de gezichten
van twee
naar boven
turende geliefden,
een blik die je kruist op straat,
de tijd die even stilstaat.
een schitterende sterrenhemel,
een reuzenrad dat altijd draait,
een regendans van échte indianen,
een lachend gezicht van een kind.
een goddelijk lichaam,
de lente, regenboogkleuren,
eb en vloed,
een beklommen bergtop en het daarbij gewonnen uitzicht,
een dansende vlam,
nog een solo van Hendrix,
de rust van windstilte na de storm...
Schoonheid in evenwicht.
De adem die jij mij gaf, rustend in mijn ziel.
Schoonheid choqueert.
feedback van andere lezers- commissarisV
Intiemmooi
CaptainNorth: Merci Commissaris...
mooi woord alweer....
;-) - geertje
wat ik me afvraag!
hoeveel tijd besteed je aan een ruwe steen om tot deze DIAMANT te komen ?
dit is niet meer van aardse schoonheid
" this belongs to heaven"
liefs
geertje
CaptainNorth: Ach... geertje... dat gaat snel hé... in een kwartier of zo... het moet er gewoon eerst zijn... dan komt het er heel snel uit. Ik wil niet verwaand overkomen want soms is er gewoon niets... al zal dat nu wel weer een tijdje duren voor de droogte intreedt zo heb ik de indruk... Heel erg bedankt, je woorden zijn een stimulans...
echt.
gr
Jan - arcticsummer
om in ademnood te verkeren...
gegroet!
CaptainNorth: ik zorg wel voor... reanimatie...
;-)
het beste.
|
