< terug
Nalatenschap
Ik kan niet verklaren, waarom
zo voor me liggen, één van de
manieren is die me voor je innemen.
Ik had je nochtans al in rotsen uitgehakt
met voeten die witgeschoeid
uitkijken over de zee.
Maar met kalk bestreken gezicht
wilde je het water in
dat mij nu ook bijna bedekt.
Zal ik je masker naast de bloemen gooien?
Tezamen met het hout dat zo natuurlijk groeide
en nu nog enkel kunstig voor dit doel
gemaakte planken zijn?
Jij hebt dood gezegd.
En nooit meer zal er meer zijn.
feedback van andere lezers- ivo
een indringende gedachte die plaats zoekt in het referentiekader dat ik als lezer heb, knap, dat wel, mijn geest protesteert bij sommige gedachten, omdat dood zo definitief lijkt en omdat dood pas dood is als iedereen 'dood' is ... zolang blijft er nog zoveel leven, maar dat is slechts een beschouwing die ik in de marge van het mooie beeld las en overdacht ...
mooi en verzorgd ...
zoals de dichter zelve is .. wink smile ... lisette: ivo,
dank voor die mooie reactie; ik vind aan de dood denken aan je leven denken - lief
erg zwart maar mooi verwoord!
liefs lisette: lief,
aan de werkelijkheid denken is niet zo zwart hoor; dank - lin
Een gedicht dat erg tot nadenken stemt en alleen daarom al een Uitstekend verdient. Je lijkt het over een natuurverschijnsel te hebben, maar ik kan er nog niet helemaal de vinger op leggen. Groetjes, lin lisette: lin,
wel, het is altijd prettig als je met een gedicht verschillende kanten op kunt - XaZ
'je hebt dood gezegd' ander woord voor euthanasie?
had je me niet de hint gegeven Lisette, ik zou ook in verschillende richtingen gedacht hebben, ware het niet dat de uitgehakte rotsen al in een richting van een volksbewondering in de vorm van een standbeeld deed denken.
Ook hoe je schrijft naar de 'voor dit doel gemaakte planken' wijst ook daarheen
Alleszins weer raadselachtig geschreven en inderdaad je kan er verschillende kanten mee uit
bwonderenswaardig jouw hersenkronkels;)
lisette: XaZ,
misschien is : dode dichter een betere titel? - Victoria
nodigt uit tot herlezen lisette: Victoria,
doen hoor - lucky
mooie 2e strofe
groetjes lisette: lucky ,
ja, misschien; dank
|