naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

De heide ontwaakt

door Hoeselaar

het landschap baadt in vuurrode ochtendzon
een nevelzee gespoeld eilandjes brem en gras
bosjes jonge berken varen roerloos
een oranjerode zonnegloed te gemoed

een nieuwe dag dwingt de leeuwerik
zijn liefde aan de zon te betuigen
groteske dansen en zang werken
aanstekelijk op de nog slaapdronken heide

dromerig ligt het landschap
na te genieten van de koele nacht
dauwdruppels spelen met het ochtendlicht
vormen een krans van fonkelende parels

eekhoorntjesbrood slurpt als een spons
van de gulle mist en zweemt van zoveel weldaad
zij laven het prille nog jonge groen
geven kleur en volume aan het sprietend gras

warmte straalt en voedt de aarde
heft het zacht donzige mistsprei op
monter de eerste bij een bloem bezoekt
dwingt zo de natuur tot ontwaken

nu eerst is er bedrijvigheid te bespeuren
tussen grond blad en vele stengels
men is ontwaakt men rekt en strekt
vreet en wordt als van oudst her gevreten

feedback van andere lezers

• ivo
  een opsomming van vele lente feiten maar wat mij betreft ietsje te steriel .. de emotie voel ik niet direct terug ... de moeite echter om het tot een leuk gedicht te komen spat uit de tekst en dat is op zich al meer dan een 'goed' waard ...
  Hoeselaar: Ik probeerde een minuscuul beeld op de lezer te projecteren van wat zich in de natuur afspeelt. Tegelijkertijd ook het gevoel van de getuige die dit gadeslaat weer te geven op een zomer ochtend in de heide.
• miepe
  yee, knap!!
  eigenlijk begin je een beetje zeemzoet (of beeld ik me dat in) en dan wordt je gewoon stilaan geweldig
  
  Hoeselaar: Ben erg blij met jouw uitleg, hij doet me weer hopen
  
  Wilhelm
• lief
  beetje overbelicht!
  
  graag gelezen
  
  liefs
  Hoeselaar: Hier in hebt ge gelijk, het doet wat ouderwets aan maar wat wil je van een oude knar als ik, h??
  
  Wilhelm
• lucky
  beschrijving van heide wandeling
  
  groetjes
  Hoeselaar: Ja juist en dus niets wereldschokkend