naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

liefdesgedicht

door vlinderman

dit is geen podium dit
is een altaar waar
de woorden opgeofferd
zich richten tot de mens
die ze ontvangen wil

soms nog maagdelijk
maar niet altijd blank
lopen ze hand in hand met
hun schepper, te vaak een man
die helemaal niet zwijgen kan

en soms verstaan ze de kunst
het hart van vreemden te beroeren
terwijl ze zich ook nesten in
het hoofd van duizend levens
om gezellig te blijven hangen

nee, dit is geen podium hier
maar meer een ontmoeten
tussen mensen die almaar moeten
en er genoeg van hebben zij
geven de ziel haar ware naam

feedback van andere lezers

• elze
  dit gedicht spreekt van een ,, kunnen lezen en bgrijpen,, dit gedicht graag gelezen én begrepen
  
  gr,,elze
  vlinderman: Els, bedankt! En je weet onderhand al wel van wie het komt, niet?
  
  groet, Frans V. (en een stukje van Nip)
• dannycant
  Jij verstaat de kunst het hart van 'vreemden' te beroeren.
  
  groeten van danny
  vlinderman: Ik wist niet dat jij een 'vreemde' was ;)
  
  groet, Frans V.
• commissarisV
  Vooral de eerste strofe kon mij bekoren... en ook 'het hart van vreemden te beroeren' ,mooi, groetjes aan je vlindertje :-)
  vlinderman: Mijn vlindertje wenst jou haar liefste wensen over te maken, Commissaris V. En ik ook, eigenlijk...
  
  groet, Frans V.
• sinneskyn
  Het spreekt me aan Vinderman, toch t voelt wel zwaar en verheven.....maar misschien is dat juist jouw bedoeling..dat ont-moeten is mooi aan het einde...sinneskyngr hil
  vlinderman: Ik tracht te spelen met de taal die mij ter beschikking staat, Hil, en ik overdrijf er soms in. Nu ja, soms, laat ons zeggen vaak...
  
  groet, Frans V.