< terug
Roodverloren
Ik wil dat je weet
Hoe het is
dat dit
als ik, ja ik
voel aan de
as van wat
uitging
Het aroma van licht,
een bootje als
tergend traag gedicht
dat zich naar de einder zucht
Tot het, als de rode striem
van een droef jaargetijde
uit mij groeit
Steeds maar verder
wegroeit,
tegen de eindeloos jouwe lucht
feedback van andere lezers- ERWEE
en eindigt in een lege oceaan (?) of een zwembad zonder water (?)
Subliem werk, ook in z'n vorm stormvonk: Dank je erwee
salut en een pintje op de uwe - MyriadM
k vind dit heel goed, alleen is het einde van de laatste zin als een vraagteken voor mij, als er blauwe had gestaan of azuur of grauwe of weet ik veel wat maar verder mooi en treffend
gr stormvonk: Ik vond dat het beste eraan - minimal
pijnlijk verhaal precies
aangrijpend
xxx
Mini stormvonk: thx, idd wrang - Hoeselaar
Het heeft een mystieke achtergrond die dit gedicht verheft
Willy stormvonk: Dank je Willy,
groet - lief
geweldig mooi Storm
vooral het uitdoven van de as
is prachtig verwoord!
liefs stormvonk: Dank je, triest h - copi
dat bootje ... dat zich naar de einder zucht! Mooi, gr, copi stormvonk: Dank je, groet - Liesje
heel bijzonder... het blijft in mijn gedachten hangen... stormvonk: hopelijk niet te lang - louisaatje
weer heel apart, een echte stormvonk stormvonk: dank je, weet je, mijn zoon heet Louis, zelfde stamnaam als de jouwe - Mistaker
Prachtig, alleen heb ik hetzelde 'probleem' als MyriadM
G stormvonk: zie fb bij haar - ivo
door het vraagteken mist het gedicht de clou ... toch uitstekend vooral het vernieuwende in het geheel stormvonk: welk vraagteken? - bragt
die 'eindeloos jouwe lucht' maakt dat de verbondenheid blijft. Voor mij een zeer mooi beeld stormvonk: Dank je hoor, groet - Neeltje
Als en fijn kanten werkje, graag gelezen maar heb er geen echt duidelijk beeld bij. stormvonk: ben meer een schilder met woorden - lucky
die laatste zin bevreemd mij ook met dat 'jouwe lucht'
stormvonk: wel, zie fb bij >Myriam
|