naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

aan Elisabeth Brichet

door stormvonk

Huiverend zit de geest daar
treurend naast het levenloze kind
in het laatste licht van de maan
blijf hij wachten op een nieuw begin

In de verte het onbereikbare,
de trillende lichtjes van de weg
hier alleen ligt ze nu, verlaten
met boven haar een laatste ster

Hoe droef zo jong verdwenen
door liefde te vroeg verlaten
nu kunnen we enkel nog wenen
vragen hem om te praten

feedback van andere lezers

• ivo
  zeer sterk geschreven, hoe het wasse beeld van een onschuldig kind plots weer heel gruwelijk de wereld in wordt gestuurd door een psychopaat die zo ziek is dat die niet eens meer ziet wat voor een spoor van vernieling die heeft achtergelaten ..
  stormvonk: dank je Ivo en waar zitte gij tegenwoordig
• martine
  stilmakend voor mij
• Lazey
  rakend...
• Mistaker
  Indrukwekkend...
  
  G
• _veerle_
  Een mooie kanttekening bij de huidige commotie en geschoktheid (terecht dan ook).. bij het proces
  
  
• anne
  Heel sterk geschreven en vreselijk toch hoe iemand zo ziekelijk kan zijn en dit kinderen kan aandoen. Voer voor v??l psychologen en psychiaters!
• Liesje
  Stilmakend sterk!
• lief
  ik walg van die duivel!
  
  wat zou 'm al zeggen...
  
  liefs