|
< terug
...............
haar hoofd leek
afgebladerd met stof
oogleden wreven
overtollig water weg
niemand zag het
zo grijs als haar lichaam
fragiel en teer
het kind naast haar
een vogel zittend op een tak
wind die leegte streelt
zuchten oneindig
en haar blik
nergens,
het kind zoekt
kijkt, trekt aan een blouse
flarden gescheurde stof
een lappen omhulsel
ze kijkt niet op
haar broek te krap
het haar sluik in de war
vol klitten, en het vieze kind
huilt, schreeuwt, stampvoet
trekt lagen oude huid
van muren af
verwoed
niemand ziet haar
en ik, ik zit hier maar
kan alleen maar hopen dat
waarop ze stilletjes nog fluistert
mama……'t doe je, nie huile…mama..
en ik denk mij god
hoelang moet dit nog
ik kijk haar aan en voel
hoe we allebei verloren gaan
MD©
feedback van andere lezers- Klaver4
molensteen die eeuwig lijkt te zullen bijven pletwalsen, maar het zeker niet zal doen...
Heel mooi!
gr
klaver4
kristalvlinder: dank klaver4, mooi je verwoording. - mars132
niet huileN? mijN god?
mooi en indrukwekkend gedicht maar sorry, wat een k*ttitel
kristalvlinder: juist die zin die jij in je fb bedoeld is wordt gesproken door een jong kind, deze spreken vaak nog onlogisch en met halve woorden en zinnen vandaar dat ik het zo heb geschreven..de titel wordt aan gewerkt - Liesje
zo gevoelig en aangrijpend...
kristalvlinder: dankjewel liesje, liefs en fijne avond - anne
Het doet me denken aan Myanmar, het vroegere Birma, waar die cycloon is langsgeraasd en waar zeker zo van die kinderen zitten te huilen naast hun mama die zelf niet weet wat ze nog kan doen. Vreselijk toch dat wij dit aanschouwen vanuit onze luie zetel voor tv... . Hoe lang nog inderdaad... . pakkend geschreven.
kristalvlinder: nou dit gaat niet daarom, maar wel om een ander ding hier veel dichterbij dan je denkt, maar zo vaak nog zo onzichtbaar en verborgen....dank voor je fb, en dank voor je pakkend geschreven, - lucky
zeer sterke opening die blijft lezen tot aan nergens
maar ik zou na nergens de rest schrappen
eindigen met : nergens ...
dit geeft voor mij meer kracht en magie aan het gedicht mee
het geen wat na nergens komt laat voor mij gevoel het gedicht wat inzaken en haalt de verbeelding weg die je zo mooi gebruikt in het begin van dit werkje
kristalvlinder: ja lucky deze keer geef ik je helemaal gelijk, ik zal er over denken, zelf had ik dit ook al in gedachten dank voor je mee lezen en denken.
liefs
|
