< terug
Wie (niet) weg is, is gezien...
daar gaat ze weer
moedermuis die stiekem
haar hol verlaat om vanuit
vogelnest te observeren wie
blijk geeft van haar bestaan
daar liggen ze weer
drie tienermuisjes die al
spelend hun mannetje staan
wetend dat de koude leemte
maar van korte duur is
feedback van andere lezers- Rachel
Hoi Jamal,
Nou kan ik wel schrijven: hoe vertederend maar als gedicht bonkt het een beetje.
Misschien een beetje meer swung erin?
Rachel jamal: hey Rachel, bedankt voor je compliment én tip. Ik snap wat je bedoelt, over die swung. alleen is het in dit gedicht net zo dat je het traag leest. in mijn lay-out staan de 2 versjes naast elkaar.
mist hier een beetje zijn visuele functie...verstoppertje spelen...;-)
groetjes
Jamal - Liesje
ik vind dees een lieflijk gedicht... jamal: muislief zeker!!
als je het traag en stil leest, kom je in de vicieuze cirkel van liefde die in vraag leeft.... twee werelden, één hart (siamezen)
gr
Jamal - Mistaker
Ik vind die traagheid wel passen bij dit natuurgedicht maar ik ben dan ook een 100% stadsmens ;-)
G jamal: hahaha...dan zal ik je af en toe de nodige onthaasting bezorgen...
liefs!
Jamal - lief
vliegende muizen, ah nu snap ik het vleermuizen
na tien keer viel de euro Jamal!
liefs jamal: hahaha....ach lief, laat de verbeelding toch zijn ding doen...
dank je Lief!
Groetjes
Jamal - soezel
muisjes zijn zo wonderlijk :o
liefs jamal: in dit verhaal, ja inderdaad. haha
groetjes
Jamal - otiske
Dit vind ik gewoon een heel mooi werkje, we kunnen er alle kanten mee op als we het lezen, super, groetjes. jamal: fijn om te horen Otikse...
als kind verstopte mijn moeder zich regelmatig in de kast, wachtend op een reactie van de anderen, broers en zussen...
vaak stond ze daar uuuuren lang.
als moeder, van drie bengels, deed ze het nog steeds, weliswaar kreeg de kast een metaforische omschrijving.... gek he...
groeten en bedankt!
jamal - Vansion
merkwaardig zeer "menselijk" werkje
dat in mijn hoofd alweer een heel verhaal doet ontstaan
jamal: dank je Vansion....voor de moeite, interesse die je draagt om
mij in persoon beter te leren kennen.
menselijke waanzin gegijzeld door gedachten/emoties die
geen lucht of zonlicht zien.... heel hard als het over de beleving/relatie gaat tussen moeder en kind. want zo leidden
heel wat zaken een eigen leven, tot lijdens toe....
ach, heb het overleefd, begrepen en nu eindelijk geschreven
xx
|