< terug
1944
er zijn geen stemmen
die zich in het kalk van
de badkamermuur verschansen
of aan het tieren gaan als de douchekraan
opengedraaid wordt
er ligt geen berg schoenen
in de gang
zie ik
geen gouden tanden
geen foto's verbrand
met kandelaars verstopt
valiezen
klaar om te vertrekken
niets van dat alles
nochthans kan hij
met tranen in de ogen
ze stuk voor stuk aanwijzen
eervol buig ik en slik nog net
Shalom Aleichem weg
voor het over mijn lippen rolt
met een versnellende pas
verlaat ik het rusthuis
focus op mijn horloge
en bedank iets of iemand
zonder te weten waarom
feedback van andere lezers- Klaver4
mooie evocatie!
jammer genoeg kun je er eigenlijk bijna elk jaartal op kleven...
dankbaar dat ik het niet van dichtbij meemaak alleszins
psjes:
verschanSen, zonder r
in derde strofe in uw vingervlugheid een 'kan' vergeten
gr
klaver4 eisenik: dankje! - lief
1944 in 2008!
liefs eisenik: ;-) - Liesje
gevoelig neergepend en ik hou wel van emoties in een gedicht! eisenik: dankje - jacqueline
mooi! eisenik: dankje - jamal
...ben er stil van!
helaas is die wreedheid niet de wereld uit, gebeurt nog steeds...
knap!
Jamal eisenik: helaas ja... vandara het horlogestaren he.. we zien liever niet wat er overal gebeurd maar doen alsof ons eigen leventje belangrijker is... - anne
is even slikken, diegene die dit meegemaakt hebben, kennen het beest in de mens, of erger nog. Prachtig van sfeer en recht voor de raap, alsof een film zich afspeelt. - lucky
dit is echt knap grschreven applaus
hoe je de lezer hier vasthoudt en in die 3e strofe lost gaat zonder het gevoel te krijgen dat je het einde leest en mooi uitzwaait met die 2 laatste strofe ... klap! eisenik: dankje voor de grondige lezing en feedback! - Victoria
voor het eerst sinds weken voel ik de drang om een gedicht te herschrijven, het jouwe, en bij mij wil dat zeggen dat ik het héél goed vind.... zo goed, dat ik het ook wil vertellen, maar in mijn eigen woorden....
geen stemmen meer
verschanst, verkalkt
tegen de muur...
geen tieren als de kraan
wordt aangedraaid
in de gang geen schoen
geen gouden tand
of foto
alles verbrand
de jassen en valiezen
enz....
eisenik: ja dit gedicht was bewust wat prozaischer om er een historische of verhalende flow aan te geven...
zo kan het ook natuurlijk, al leest je versie niet erg vlot
bedankt voor lezen en feedback - ozzy
Mijn vader heeft dit ook meegemaakt. Gelukkig hebben de
Canadezen het kamp tijdig ontzet maar bijna al z'n vrienden
zijn erin gebleven. Heel pakkend dit gedicht.
Grtz eisenik: zelf heb ik geen echte 'band' ermee maar ik ben blij dat ik er toch iets van benader want het heeft me altijd enorm geraakt heel die affaire... - alie_jankind
Een indrukwekkend gedicht
met een van de vele kampen voor ogen,
waar leven geen leven meer was
groeten eisenik: dankje
|