naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Slik ...

door innerchild

hij is er weer
die krop in mijn keel
zomaar
schijnbaar
vanuit het niets

ik worstel woorden
door mijn strot
maar slik
uiteindelijk
alles weer in

tranen groeien
in mijn buik
ze zoeken
ontegensprekelijk
een weg naar buiten

feedback van andere lezers

• jacqueline
  Laat het verdriet geboren worden, laat je tranen het water zijn dat breekt, omarm je rouw en geef de heimwee de melk van je borst.
  Liefs
  innerchild: Zo mooi gezegd ...
• otiske
  Heel krachtig neergezet het spreekt boekdelen, goed gedaan, groetjes.
  innerchild: Dank je, otiske ...
• Klaver4
  heel mooi en herkenbaar!
  paar keer gelezen
  liefs
  klaver4
  innerchild: Dank je voor 't meermaals lezen, Klaver4
• jamal
  innerchild, als ik je nu een halfleeg, halfvol, geschreven
  blad doorstuur, val je achterover!!! zeker je eerste strofe
  'hij is er weer'.... prachtig maar tegelijk ook een beetje griezelig
  hahaha... ik dank je voor de woorden die ik niet vond om te
  beschrijven wat ik soms voel...slik!
  
  xx
  jamal
  innerchild: Dag jamal,
  ik weet niet goed wat ik moet zeggen ... ?
  Vandaag is de eerste dag dat ik weer een beetje normaal kan ademen zonder dat verstikkende gevoel.
  Loslaten noemen ze dat dan ...
  
  Liefs,
  Inner
• Francis
  heel herkenbaar gekwetst gevoel
  gr Francis
  innerchild: Dank je, Francis ...
• alie_jankind
  Laat aar komen ....stromen ... tot de watervloed voorbij is en ruimte gemaakt heeft voor ...
  
  groeten
  innerchild: Dank je wel voor het gewoon mogen zijn zoals ik ben ...
• Lazey
  dikke kus...
  innerchild: Dank je wel, Lazey ...
• Liesje
  weet dat je mag huilen... vandaag en ook morgen... tot er een dag komt dat je jezelf terug wat beter mag voelen... deze dag wens ik jou in elk geval van harte toe! Heel veel liefs, Liesje
  innerchild: Lieve Liesje,
  vandaag is het een dag waarop ik weer ademen kan ... het verstikkende gevoel is aan 't oplossen. Ik kan een beetje loslaten nu ...
• sproet
  holleke bolleke knol....
  
  deze woorden kwamen bij mij op toen ik jouw gedicht las, vraag me niet waarom! ik zong het als mijn kinderen droevig waren en ik kon een glimlach op hun gezicht toveren.
  
  dikke knuffel, trees
  innerchild: Er veschijnt nu ook een glimlach om mijn gezicht, Sproet ...
  Vandaag is de weer een dag waarop ik terug kan ademen zonder dat beklemmende gevoel op mijn borst ...
  Een beetje loslaten noemen ze dat dan ...
  
  Liefs,
  Robijntje
• lucky
  vind het niet lekker leen door die haakjes in dit werkje
  
  maar dit vind ik heerlijk om te lezen:
  ik worstel woorden
  door mijn strot
  
  (zou me zo inspireren voor een onhebbelijk werkje)
  innerchild: Ah ja ?
  Komaan ... kruip dan in die pen en schrijf iets onhebbelijks ... 'k ben benieuwd !