< terug
vertwijfeling
beroofd door bitter lot
voel ik wanhopigheid
remedie onder de hemel
noch op zee of strand
evenmin door mensenhand
behalve die van haar
die de mijne
los moest laten
't dringt niet tot me door..
kloof tussen nacht en dag
vrieskou en zengende hitte
wolken en de zon
slechts nog besef van
mijn liefde voor haar
die nog jaren
kon blijven groeien
nu liefde die ik haar schenk
voor pijn die me deze geeft
de sporen draag ik mee
van wat ons heeft getroffen
mijn leven is achterhaald
m'n stem een ademtocht
ál ging verloren.. maar niet
de liefdesgift van rouw
ik bid alleen nog maar..
van haar mond één kus
opdat mijn doodswanhoop
zal vluchten
feedback van andere lezers- Magdalena
Groots en grandioos.
(vergeet niet dat de cacaciteit om zo'n diepe liefde te kunnen voelen JOUW capaciteit en gave is...) stater: een schitterend compliment, Karine.. (bloos) enne.. ik denk een kwestie van invoelen.. persoonlijk maakte ik deze situatie niet mee.. dank je zeer..! - otiske
Wow dit is een zeer sterk werkje hoor, goed gedaan en petjes af, groetjes. stater: blij ben ik met jouw fijne waarderende reactie, Frank.. dank je wel..! met groet.. - lief
super!
liefs stater: dank voor je enthousiaste waardering, Lieve..! liefs terug.. - Liesje
een heel sterk gedicht!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Het blijft me bij.... stater: zeer bedankt, Liesje.. voor je zo krachtige appreciatie..! - lucky
mooi stater: dank je, Léon..! inmiddels weer bijgelezen..? :-)
|