naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Donderdag, 14 augustus 2008

door Kalendergedicht

MIJN MEEKE MOEKE MEEUWMATROOS




Aan wie ik nog steeds zoveel moet
vragen. Of wij meer dan alles voor je
zijn. En hoe je zoveel draagt, maar
toch zelden valt.
Wij kinderen zijn gegroeid met
telraam en rijmpjes, uitgemond in
wat bijna klinkt als volwassen.

Vroeger blijft niet bij oude verhalen
en foto's, maar legt zich onzichtbaar
zoet in de dagen. Of een herinnering,
waarin ik met vingertjes te klein,
liefde proef. En als rimpels
of jaren, een achtergebleven
puddingdruppel van je
wangen wis.





Geschreven door: Veerle

feedback van andere lezers

• marrik
  Gedicht best wel goed,maar die titel... MMMM
• lucky
  heb even oeten spieken van wie dit was en toen wist ik 't (en zag nog iets kleins)
  
  Wat een mooie eindzin
  Kalendergedicht: Shame on me !
  :-(
• innerchild
  Ik vind die titel juist heel leuk !
• aquaangel
  heel mooi