Volg ons op facebook
|
< terug
ontkrachting
zwart fluweel stilaan verbleekt
schuchter ochtendlicht ontwakend
lantaarns doven laatste stralen
een zachte bries, steeds sterker,
weekt de bomen los
in dwang van eigenheid gevangen
een wereld uit onschuld ontstaan
hoor je de lokroep van de kracht
in hun dromen ?
ontgoocheld, door de dag ontbloot
hijgen zij in de beladen sfeer
drogen zij hun wensen aan
het vuur van hun verwachting
en lang nadat het duister opgeklaard,
vervagend heengetogen is,
de vleugels van een waar visoen
dat hortend adem snoert
in wankele vlucht verstorven
langzaam reikt de sappigheid
naar droogte
feedback van andere lezers- fairy
Er zit iets in, maar het komt er niet helemaal uit. Door de overdaad aan woorden en gedachten komt je gedicht niet helemaal tot zijn recht en da's jammer...
Wendy
backlash: Inderdaad jammer, want het is precies zoals ik voelde dat het moest zijn. Voor mij persoonlijk is het er "exact" uitgekomen. Dat brengt ons bij de "definitie" van dichten en de balans vinden tussen wat de dichter voelt dat hij moet uiten en wat de lezer eruit wil/kan halen voor zichzelf. Ik moet eerlijk toegeven dat mijn schrijven, wat het voorgaande betreft, vaak eenzijdig en eigenzinnig is. Dat stemt tot nadenken, vooral als je op een medium als dit publiceert : wil ik dit op deze manier uiten, wil ik begrepen worden of wil ik geapprecieerd worden ? Soms een lastige vraag ! Bedankt voor je reactie Wendy. Groetjes - otiske
Een beetje een triest gedicht. Maar heel goed neergezet en graag gelezen, groetjes.
backlash: Bedankt otiske. Tja, dat was niet echt "looking on the bright side of life" - falen is dan ook geen leuke bezigheid. Maar voor de droogte komt, kan 't lang sappig zijn hoor ! - lucky
ik heb hier van genoten en ook je reactie gelezen aan Wendy en daar kan ik je wel in volgen
wel wil ik opmerken dat ik de komma achter sterker in de 1e strofe overbodig vind voor mijn gevoel hoeft hier geen rustpunt
dit in tegenstelling tot de komma achter opgeklaard in de 5e strofe voel ik hem hier op zijn plaats en dit terwijl ik zelf bij het dichten nooit aan het eind een komma zet
backlash: Leestekens zet ik normaliter zelden, tenzij om nadruk te leggen of de leesbaarheid te vrijwaren. Hier staat de komma om "steeds sterker" te isoleren en kracht bij te zetten. Maar ik begrijp je reactie wel. Bedankt voor je fb ! - Victoria
hmm, juiste vraag die je daar stelt in je commentaar aan fairy...
je gedicht kon me wel bekoren
een zachte bries, steeds sterker
weekt de bomen los
backlash: Dank je Victoria - matahari
Ik vind je gedicht heel mooi zoals het is, geen woord teveel en geen te weinig, je beeldspraak is origineel gelijktijdig subtiel en enorm krachtig. Wat je schrijft is de eeuwige bron van inspiratie
tot woord en kunst doorleefd van binnenuit. Om te lezen te herlezen en te genieten van dit impressionistisch woordschilderij.
liefs matahari
backlash: Prachtig verwoorde recensie mata, doet me echt plezier. Als lezer en schrijver op dezelfde golflengte zitten, is dat zoiets als een simultaan orgasme : niet voor elke dag en daarom des te meer gesmaakt. Groetjes b. - alie_jankind
een wat mystieke sfeer spreekt tot me uit dit vers.
Graag gelezen.
groeten
backlash: Dank je alie. - Klaver4
Heel mooi.
Ik begrijp Wendy, maar dit is er gewoon eentje waar je wel je tijd voor moet nemen.
Dit doet mij denken aan mijn lievelingswoord: le crépuscule (of Madruagada in het Portugees): dat speciale avondblauw, of ook idem adjectief avondblauw, net dat moment, waarop de dag keert, en zielen (ik heb het niet over harten) nader komen, maar dus ook afstand gaan nemen....;
hebben wij eigenlijk geen mooi woord voor voor zover ik weet.
Blijft hangen deze; gene kattepis, om het beetje barbaars te zeggen, maar mag wel, in acht genomen het hier bescrheven gevoel, want dat is ook bruut!
grz
klaver4
backlash: Héél mooi woord idd, "crépuscule", sensueel ook.
"deemstering" misschien ?
Groetekes
|
