naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

dagboek van een schaduwkind

door ingelien

omvergevallen zonlicht
dwaalt okerkleurig laag
over een septembergrond
het herfstkind kan net lopen
vergaapt zich aan kastanjebasten
met jambesmeurde mond

het huilen van de wind
staart als een wolvenjong
met gele ogen, vertrapt terstond
en grijpt mens en dier,
haat en plezier, vrucht en lucht
als een bezopen vagebond

kom maar, mijn schaduwkind,
ik lees je alle dagen voor
en de bekende jaren rond
omvergevallen zonlicht
dwaalt okerkleurig laag
over een geboortegrond

feedback van andere lezers

• alie_jankind
  Leest als een thuiskomen.
  Mooi Ingelien!
  
  groeten
  ingelien: ja, alweer een gedicht over thuiskomen !!!
  zou dit psychologisch te verklaren zijn !
  (mijn ouders stierven beiden in september ...misschien ?)
  dank,
  en liefs, Alie
• feniks
  Gevolg van de eerste herfststemming..?
  
  Beetje donker, maar mooi.
  ingelien: misschien, Feniks.
  terwijl ik juist zo van de herfst houd,
  dank,
  lieve groet,
• lucky
  sprookjesachtig dat kwam bij me op bij het lezen
  herfstkind en schaduwkind vind ik heerlijke woorden om te lezen
  
  heb hiervan genoten
  ingelien: dank, dank, lieve Lucky,
  die 'kinderen'vind ik zelf ook mooi,
  het zegt misschien iets over onszelf...?
  lieve groet,
• stormvonk
  Héél donker, maar dat is waar ik van hou, héél mooi
  ingelien: wow stormv. welk een compliment...
  ik ben overdonderd.
  dank voor zoveel moois,
  lieve groet,
• otiske
  Mooi bedacht en goed neergezet, groetjes.
  ingelien: mijn dank voor je mooie woorden
  is groot,
  lieve groet,
• VUURKRACHT
  Warm en mooi geschreven,
  graag gelezen!
  
  misschien in laatste zin: een door mijn vervangen?
  
  Groetjes,
  Monique