naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Dinsdag, 16 september 2008

door Kalendergedicht

INZICHT


ik sla haar gade door het raam
ze kamt haar laatste haren uit
en sluit de avond met een lach
het beeld raakt even uit balans

monotoon beweegt haar hand
ze maakt zich op voor het gesprek
licht blijft op haar schouders liggen
het glijdt langzaam van haar af

buiten de muren zwenkt de nacht
hij klopt tegen het vensterglas
ik bid dat ze dicht bij mij blijft
zij knielt en tikt terug naar God







Geschreven door A.T.Maatman-Douma

feedback van andere lezers

• alie_jankind
  Een sterk gedicht!
  
  groeten
  Kalendergedicht: Mooi hé !
• lucky
  heel mooi ...
  
  
  (hoewel ik dat zelf niet doe dacht ik toch echt ergens na die laatste zin een punt te hebben)
  Kalendergedicht: Grrrrrr !!!