Volg ons op facebook
|
< terug
koude wereld
koude wereld
grillige takken met armen
die mij voor altijd
willen doen verdwijnen
tussen groene bladeren
die reeds verkleuren
in een frisse zonnige herfstdag
ik doe een stap terug
en voel een kilte als van ogen
die mij bespieden
van tussen donkergroene struiken
waar bloemen niet welkom zijn
ik zoek de rode passie van de hemel
bij het ontwaken van de angst
en het blauwe van een zomer
die langer duurt dan één dag
ik ril in de frisse ochtendlucht
ben koud tot op het bot
maar het gouden hemelvuur
verwarmt mijn hart want
ik ben wie ik ben
ik voel hoe de wind gierend waait
mij niet streelt
maar verkilt
ik zie hoe versteend alles is
onverschillig en hard
en ik word bang want
ik mag niet zijn wie ik ben
ik sluit mijn ogen
en verberg me onder de deken
van de nacht
de wereld lijkt zo koud vandaag…
17-09-08
lonely 1
feedback van andere lezers- innerchild
Herkenbaar thema, Hilde ... 'k heb er ook al vaak over geschreven.
Zolang we maar niet vergeten dat er ook een mooie keerzijde is, zit het wel goed.
Liefs,
Inner
lonely1: dank je wel innar, ik las gisteren 'ik kom de hele dag niet uit bad' schrijven, en het bezorgde me kippenvel, zo mooi geschreven, en op bepaalde dagen ook herkenbaar
gelukkig is daar ook nog de keerzijde, dat is waar
liefs, hilde - bigietie
zijt niet bang maar trotseer de angst
en je overwint en dan laat je zien wie je bent
Etienne
lonely1: dank je wel voor je fijne fb, het is gelukkig niet elke dag zo koud voor mij hoor, maar je geeft een prima advies, zo kan ik idd laten zien wie ik ben en dat ik dat ook mag zijn
liefs, hilde - alie_jankind
mooi en herkenbaar beeld
qua vorm zou je eens kunnen experimenteren met evenlange strofen ... alles achter elkaar zetten en dan opnieuw indelen ...
hartelijke groet
lonely1: dank je wel voor je fijne fb,
ik ga je voorstel eens uitproberen, dank je wel voor de tip,
liefs, hilde - aquaangel
hier en daar gebruik je veel het woordje EN
soms is het beter wat woorden te schrappen
less is more ;)
ik ben zo vrij
ik deed een poging:
grillige takken met armen
die mij willen doen verdwijnen
tussen groene bladeren
op een frisse zonnige herfstdag
ik doe een stap terug
voel een kilte als van ogen
bespieden mij vanuit donkergroene struiken
waar bloemen niet welkom zijn
ik zoek de rode passie in de hemel
bij het ontwaken van de angst
naar het blauwe van een zomer
die langer duurt dan één dag
ik ril in de frisse ochtendlucht
ben koud tot op het bot
maar het goudenhemelvuur
verwarmt mijn hart want
ik ben wie ik ben
ik voel hoe de wind gierend waait
mij niet streelt, maar verkilt
ik zie hoe alles versteend
onverschillig en hard
ik word bang want
ik mag niet zijn wie ik ben
lonely1: dank je wel voor je fijne reactie, zo zou het idd ook kunnen, maar dan klopt het niet helemaal, 'voel een kilte als van ogen bespieden mij...' daar moet je 'die mij bespieden gebruiken, anders klopt de zinsbouw niet, en ook alles versteent, moet het dan zijn, want je gebruikt 'verstenen' als pv en niet als voltooid deelwoord
maar anders vind ik het ook zoals jij het neerzet prima kunnen,
liefs, hilde - otiske
Heel herkenbaar geschreven dit werkje.
Allen is het zo dat angst je grootste vijand is.
Niets is gevaarlijker dan angst, trap ertegen hoor!
Heel sterk neergezet, groetjes.
lonely1: dank je wel voor je fijne fb,
angst is idd een hele slechte raadgever en je grootste vijand, dat is waar, en ik probeer die ook zoveel mogelijk op afstand te houden, maar soms lukt het even niet, maar gelukkig duurt het nooit lang
liefs, hilde - lucky
volg alie en aqua
blub blub
lonely1: dank je wel voor je fijne fb,
ik vond de suggestie het proberen waard en de andere versie ook wel mooi,
liefs, hilde
|
