naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

ik wil niet meer ontsnappen

door lonely1

in mijn gebogen denken
huist de wanhoop
tussen muren
die stenen lijken te breken
met mijn handen

als een schaduw dool ik rond
met voeten in het cement
van vergeten uitgangen
verloren
voor het klaren van de dag

mijn nacht buigt zich beschermend
om me heen
maar ik gooi hem van me af
ik ben als een schaduw
onzichtbaar in zijn armen

laat me dan zijn
wie ik ben
versluierd voor iedereen
(ook voor jou)

in mijn gebogen denken
worden muren hoger
verbergen het zonlicht
in duisternis
die ik niet meer breek



eenzaamheid bouwde muren om me heen
en ik zoek geen deuren meer
om te ontsnappen …



28-08-08



lonely 1

feedback van andere lezers

• Magdalena
  laat de muren maar staan
  muren met verwachting en hoop als bouwstenen
  
  gekke schrijvers en dichters
  graven holletjes en gangetjes
  en fluisteren stiekem: ik ook! sssst!
  
  misschien op een dag
  laten die verlegen gegraven gangetjes
  de muren ineenstorten
  
  XXXXX
  Magdalena
  lonely1: dank je wel voor je lieve fb, wie weet gebeurt het wel :)
  
  liefs, hilde
• lucky
  dit kan me wel bekoren:
  en ik zoek geen deuren meer
  om te ontsnappen …
  lonely1: dank je wel voor je fijne fb,
  
  liefs, hilde
• otiske
  Heel sterk en mooi werkje.
  De laatste zinnen zijn knap bedacht en goed neergezet.
  Graag gelezen, groetjes.
  lonely1: dank je wel voor deze fijne fb,
  
  liefs, hilde