|
< terug
Nimbus (uit Zij)
Zij heeft te veel gevoeld,
leest geen gedachten noch dichten,
elke meanderende stroom,
elke ijdele lettergreep
is niet aan haar besteed,
ze is hard als steen
verdiept zich niet in poëzie
deze papieren werelden zijn
nooit intact genoeg voor haar
Zo schuddebuikt ze soms wanneer één
van haar mythes neergehaald wordt,
een oude droom pure abstractie wordt
Haar naam kon Nihila zijn, ze houdt
van pseudo-belangrijkheid, leest
boven haar de wolken dag na dag
Soms ziet ze er de caravan in
waarin ze zomers doorbracht
andere keren die Toyota Starlet
en dat sust haar, te weten dat ze
Al had wat in wolken staat geschreven;
nu geen wensen meer, geen man,
geen kat of hond die haar nu nog
kunnen doen schreeuwen
feedback van andere lezers- otiske
Mooi onder woorden gebracht.
Goed neergezet en graag gelezen, groetjes.
stormvonk: Dank je wel (weer) - drebddronefish
Er is een andere waarheid. Ja! Schitterend geïllustreerd hier. Deze vrouw lijkt me toch wel gelukkig met momenten. Dat is al veel.
Zeer mooi gedicht, waarlijk
groetjes
stormvonk: Ben bezig aan een dichtbundel en het eerste deel heet zij, zal als je wil eens een deeltje opsturen, kan je mij wat fb geven, wat je ervan vindt - Julien_Maleur
Die vrouw is te beklagen (als het al een vrouw is)
niet van lektuur houden, alleen naar en wolken staren en verder niets verlangen.
groeten
JM
stormvonk: het verdwijnen van het verlangen is het hoogste streefdoel volgens de Dalai Llama. - aquaangel
mooitje stormvonkje xx
stormvonk: DAnke schön Aquan
grussgott
|
