|
< terug
Oud en Nieuw
Van alles nieuw.
Van alles oud.
Van alles…
Geen nieuw bestek.
Messen en vorken genoeg.
Geen nieuwe lepels of borden.
Wel een nieuwe kaasrasper. Daar is er maar één van.
Net zo met de frietketel, de wasmachine, de droogkast,
de microgolfoven, de waterkoker, de Senseo…
Een nieuwe 'goeie' borstel, die zal ook wel meeverhuizen…
Een nieuw broodmandje?
Dat lijkt me een twijfelgeval…
Een nieuw bed ook, heb ik zonet vernomen.
Dat vind ik goed nieuws. Een nieuw bed.
Daar kijk ik naar uit.
Een nieuw huis?
Voor mij niet,
Zij wel.
De mond vol
over het nieuwe
appartement
binnenkort.
Ik blijf.
In het buitengewoon halflege huis
wonen.
Goed geregeld zou je denken.
Ik denk het niet.
Maar ik ben al zo vaak verhuisd.
Dat zal het zijn.
Nieuwe gordijnen? Een nieuwe tafel? Nieuwe stoelen?
Nieuwe kasten?
Weet ik nog niet.
Nog niet verdeeld.
De cd's zijn voor mij. Het merendeel toch.
Het lijkt wel alsof ik niets anders kan verzinnen…
'De cd's zijn voor mij.'
Een nieuwe allure.
Heb ik ook nodig.
Ga terug écht vrij zijn.
Maar nooit meer nieuw.
Daar ben ik te oud voor.
Alhoewel…
voor onbekenden ben je altijd nieuw.
Hoe oud je ook bent?
Neen, écht oud blijf écht oud.
Hoe fris de eerste aanblik ook is…
Maar daar ben ik nog niet aan toe.
Nog niet écht oud genoeg.
Ik weet waar het schoentje wringt,
ik wil niet nieuw zijn.
Wil het oude vernieuwen.
Een nieuw alleen zijn dient zich echter aan.
Een voortdurend alleen zijn na voortdurend samen.
'En toch zo vaak alleen'
klinkt de echo vanuit het archief der verwijten.
Alleen als je samen bent is nooit echt alleen.
Dat is alleen tussen het samen zijn.
Zij wil duidelijk ook nieuw.
Nieuw zijn voor zichzelf, eerst.
Daarna voor een nieuwe ander.
Hij zal op de tweede plaats komen.
Hij zal daar blij mee zijn.
Zich vereerd voelen dat hij op die tweede plaats màg komen.
Op de eerste plaats?
Zij, de Prinses van het immer nieuwe.
Het groeiende exponentje van nieuw.
Wij twee in de mix.
Zij zal nooit oud zijn in onze ogen.
Altijd vertrouwd zichzelf vernieuwend,
zal ze ons blijven beschouwen…
Wij zullen 'altijd' zijn voor haar.
Ouder zullen we altijd blijven.
Tot we té oud zullen zijn geworden
Om nog meer dan herinnering.te…
Innig herinnerd worden…
als het even zou kunnen.
Zou mooi meegenomen zijn.
Die stap naar het nieuwe is alvast niet de mooiste.
Maar wel van alles nieuw.
Weg met altijd maar hetzelfde.
Kan vervelend worden.
Of onmogelijk.
Maar zij zal het wel allemaal betoveren.
Met haar jonge ogen.
Nieuw genieten.
Daar leeft ze voor.
Ze heeft gelijk.
Laat ik haar maar als stichtend voorbeeld nemen.
Blij zijn met nieuw.
Nieuw bed. Nieuw appartement om te bezoeken,
Nieuwe ex-vrouw, nieuwe dingen-zonder-naam-of-betekenis.
Nieuw verder oud worden.
Een nieuwe liefste,
liefst om oud mee te worden?
Niets is nog nieuw.
Enkel het nieuwe niets na het nieuwe alles.
We hebben ons vertrouwd.
En nu zijn we oud, uitgetrouwd.
Alles vertrouwd, dat is dan oud.
Nieuw is niet meer…
Mogelijk.
'Alles is mogelijk.'
Echo…
Uitstervende stem.
Kijk hoe ik van je weg zwem…
Onbewust bewust.
Oud moet nieuw zijn.
Nieuw wordt ook wel weer…
Out.
feedback van andere lezers- geertje
van een goed geschreven verhaal, naar een goed geschreven gedicht.
mooi van inhoud en stijl en kleur en vanalles...
groetjes
geertje (hop nu naar de tandarts) :-)
CaptainNorth: merci! - sinneskyn
Meer proza nog dan poezie, maar het bevalt me wel CN, een contextueel werk ...het leven als een koord waarop we trachten te balanceren..in komen en gaan, het zoeken naar wegen... je maakt wat los met dit:) groetjensinneskyn
CaptainNorth: ik weet dat zo'n 'dingen' balanceren tussen proza en poëzie... daarom zet ik ze steevast met enkele minieme verschillen bij zowel gedichten als veryhalen. Ik doe dit niet om snel snel een beetje te kunnen posten maar omdat ik het wel mooi vind dat iets daar tussenin zweeft... net als het onderwerp van de tekst... tussen poëzie en proza... tussen droom en realiteit... tussen oud en nieuw... bedankt voor je telkens heel mooie en persoonlijke reakties sinneskyn...
groetjes
Cap north
|
