naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Onverschilligheid

door anne

Je tart me
daagt me uit
loopt weg als ik je naderen wil
straks houd ik het niet meer
laat een gil

afstandelijk ben je
een koele kikker
hoe lang nog
houd je vol
verstop je jezelf
achter je dikke schild
door iedereen bemind

alleen
kijk ik je aan
je lijkt voorgoed al
weggegaan
toch zit je naast me
fysiek zichtbaar

ik sta voor je klaar
altijd
het doet je niets
geen vreugde noch spijt
koele kikker
in berehuid
straks schreeuw ik het uit

aan jouw de keuze
een sterke man
of meeloper
een lieveling
een looser
aan jou de keuze
zien of je het nog weet
nog kan.

feedback van andere lezers

• jan
  dit laat mij niet onverschillig!
  
  grts
  anne: Oef, dan toch wat gelukt in opzet. dank je!!
• matahari
  Whaw, anne dit klinkt als het begin van het einde nadien komt de
  onverschilligheid of de haat en die is dodelijk voor jezelf, niet toelaten, alhoewel "zien of je het nog weet, nog kan" is duidelijk dat je hem ooit anders kende, is er misschien een kans als hij sloopwerken aan zichzelf toelaat; (midlife crisis?)
  
  liefs matahari
  anne: Niet té persoonlijk nemen mijn gedichten hoor; niet alles is van toepassing op de thuissituatie alhoewel mijn man lief wel héél hard kan werken en dan soms wel de rest eens vergeet maar zoals ik het beschreef, is dat niet op hem van toepassing. Maar er zijn zo van die mannen en vrouwen, die je na verloop van tijd niet meer herkent. Midlife crisis; ze zeggen wel eens dat dat dan ook voorkomt, zal moeten afwachten, hij zit er bijna aan... . Lieve groeten en dank je, anne.
• jamal
  ik was geen koele kikker
  ik was geen uitdager
  ik was niet ondankbaar
  ik was niet onverschillig
  
  ik was wel weggegaan....
  gelukkig vond ik de weg terug.
  
  meer uitleg schrijf ik hier nog eens op papier (dank je!)
  
  tip: soms is fysisch contact ook het enige maar daarom nog niet het slechtste, maar het vraagt de ander bijzonder veel geduld. je zou bijna zeggen comateus spreken...
  anne: Ja, je voelt wel aan wat je nog aankan en of je nog verder kan met iemand, hoeveel geduld nog overschiet. Jij hebt het ook ervaren lees ik, dank je jamal voor je fijne feed-backs, telkens weer.
• otiske
  Dit is serieus, amai.
  heel sterk neergezet, goed gebracht.
  Graag gelezen, groetjes.
  anne: Sommige mensen verliezen de voeling met elkaar en dan krijg je zo van die situaties, dank je otiske.
• lucky
  onbegrijpelijk soms
  
  Durvertje
  anne: Ja, ik krijg altijd koude rillingen als ik een koppel zie dat daar zo zit, zonder enige communicatie tussen beiden, zonder een blik, zonder iets wat op liefde lijkt, ook na jaren. Pijnlijk vind ik dat en het komt toch wel veel voor vind ik. Vandaar dit werkje, even bij stilgestaan. dank je durvertje en goedemorgen trouwens!
• feniks
  Het onderhuids gemis duidelijk onder woorden gebracht.
  
  een gil 'laten' zou ik vervangen door 'slaken' ('laten' doet me eerder aan iets minder poëtische toestanden denken ;) )
  bere(N)huid ?
  anne: Dat is nu eens een zinvolle feed-back, ik pas het zo meteen aan. dan je feniks, anne.
• KapiteinSeBBos
  laat me niet onverschillig!
  
  xxx
  anne: Een hard gedicht als ik dit teruglees, brr.