< terug
het verdriet van België
het verdriet van België
woont niet in de straten
van verpauperde wijken waar
de mensen buiten zitten en
de stoep met veel bevolken
het huist niet achter deuren
die de nachten buiten sluiten
waar als er aangebeld wordt
de bewoner nieuwsgierig vraagt
naar wie het is en dan
toch maar open doet
het verdriet van België
woont in het doffe hart
van iedereen die slaat
zijn stem verheft voor
het eigen opgeblazen gelijk
de ander wegduwt aan de kassa
het woont in harteloze nissen
van verzuurde mensen die
een oude dame laten liggen
in haar veel te vuile bed en
's zondags naar de voetbal gaan
om dan in vijf minuten de kinderen
te leren wat het leven nou helemaal is
feedback van andere lezers- Vansion
Hahahaha.
Die 'nou' is te Hollands voor de 'Vlaamse' titel.
Frans, je gedichten veranderen.
Ze sparen mijn allergie tegen teveel intimiteit.
Ik lees ze nu liever.
Maar ... je moet zien dat je het kind niet met het badwater weggooit.
Verzuring mag best met lust en taalspel bereid ...
vlinderman: Ik volg je suggesties op, Vansion, graag zelfs, maar het zal in eerste instantie een grondige oefening worden, dus geef me maar wat tijd. Ik waardeer trouwens je openhartigheid.
groet, Frans V.
|