naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

verzwegen collocatie

door vlinderman

steeds verder voert hem weergaloze aspiratie
oneindige zoektocht naar zijn eeuwige ware
ziet hij zich een echte slaaf als de hare
zijn wezen al veroordeeld tot geschifte collocatie

verbijt hij heden machteloos verkrampte agitatie
doof voor rondgang van groeiende mare
zoekt hij niet het lichte maar het zware
doch vindt slechts in zichzelf ultieme confrontatie

wanneer 's avonds de stilte weerklinkt
verzinkt zij onverstoord in zwijgen
diep verbaasd hoe het leven soms stinkt

brokken emoties doen haar telkens hijgen
slechts aan te kunnen wanneer zij drinkt
eindigt haar avond immer in neerzijgen

feedback van andere lezers

• Memoire
  Dag vlinderman,
  
  prachtig sonnet. Collocatie, agitatie, die woorden roepen sterke gevoelens op. Werkelijk zeer mooi.
  vlinderman: Bedankt, Memoire, voor mij betekenen ze ook best stuk voor stuk wat...
  
  groet, Frans V.