|
< terug
Monsters !!!
Een gevoel van walging doordrenkt me
tot mijn diepste wezen.
Schuldgevoel bekruipt me
en ik ben wapenloos.
Geraakt tot op de bodem…
en gekraakt!
Afschuw en walging,
diepgewortelde schaamte.
Besmeurd, bepoteld, vies
vernederd en gekrenkt.
Totale afwezigheid van respect,
geen mens meer.
Gereduceerd tot een ding
door het botvieren van hun lusten.
MONSTERS !!!
Mijn "ik" verloren
in de stilte van de donkerste nachten.
Geschreeuw zonder geluid.
Verweer zonder beweging.
Ontembare woestheid zonder woorden.
Waar is de schakelaar van het licht?
En wat rest er nog van mezelf?
feedback van andere lezers- innerchild
Graaf ... en vind jezelf terug ...
Geen mens heeft het recht wie je bent te ver(ont)krachten !
Indringend geschreven !
b_engel: neen, ze hebben het recht zeker niet maar sommigen nemen het gewoon hé! wat je er DAN mee doet is uiteindelijk het belangrijkste en dat heb je gelukkig - na termijn welliswaar- wel zelf in de hand - DeKoeneRidder
Heel sterk en triest tegelijk. Als je ergens mee zit mail je maar hè schat!?
Er rest heel veel van jou, ik heb je leren kennen als een geweldige en sociale meid!
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXX DKR
b_engel: dank je en ik denk dat wij nog wel aan het mailen zullen gaan!xxx - jamal
hey B_engel, daarover kan ik boeeeeeken vol schrijven!!
de wreedheid waarmee de mens je soms kan grijpen, van vreemde tot zeer dierbare....en ja wat doe je dan? hoeveel
geef je van jezelf of hoeveel houd je van jezelf? ....
ik denk dat het deel uitmaakt van je wezen, de reden waarom
je hier op aarde bent én vooral waarom je bepaalde mensen
tegenkomt.....goed of kwaad, beiden geven je groei!
aleh, daar ben ik van overtuigd.
sterk!
jamal
b_engel: Bedankt voor je fb. inderdaad vreemden tot zeer dierbaren. En het blijft altijd een deel van jezelf. Wissen kan niet hé! - yellow
heftig zeg,
ik zei het al eerder, jij schrijft niet zomaar iets...
stilmakend,
Marc
b_engel: het komt wel altijd van ergens.
Danjewel - Magdalena
Ik heb dit gisteren gelezen en heb voor mijn eigen leven EINDELIJK iets begrepen waar ik meer dan 20 jaar lang niet KON op antwoorden.
Ooit ben ik in eerste instantie verkracht, maar, tijdens het gebeuren gebeurde er iets, zodat ik hem omklemde en in mijn armen pakte. Hij bleef nadien bovenop mij liggen, heel stil. En nadien was hij zo kalm en is beginnen babbelen en babbelen en in al wat hij zei hoorde ik zo'n eenzaamheid.
Ik heb mezelf de verkeerde vraag gesteld begrijp ik nu pas.
De vraag is NIET: ben ik toen verkracht of niet?
De échte vraag is: ben ik toen als zielloos vlees, als speelgoed voor lusten behandeld, of niet.
In mijn geval is het antwoord dus (gelukkig): nee.
Dat wat JIJ beschrijft is ernstig.
Het gaat amper om de daad. Het gaat om als zielloos vlees behandeld én aangeraakt te worden.
DANK JE voor dit gedicht dat ineens veel duidelijk maakt voor mijzelf!
b_engel: ik ben blij dat je er iets aan had en dat er na 20 jaar een vraag opgelost is.
en inderdaad bij verkrachting of misbruik gaat het - naar mijn gevoel - niet om de sex of het loutere fysieke. Hat gaat om macht, om het gereduceerd worden tot enkel maar een ding en niet meer dan dat voor de lusten van een ander. Je voelt jezelf nog maar een beest en zelfs veel minder terwijl zij de beesten zijn - jan
gebroken maar niet alleen..
grts
b_engel: zeker niet alleen
gebeurd te vaak... - alie_jankind
indringend geschreven
wat blijft is de kern ... waarbij je weer op mag bouwen ...
groeten
b_engel: dank je - otiske
Amai dit komt van diep.
Sterk neergezet, diepe emoties doorlatend.
Heel goed geschreven, groetjes.
b_engel: dank je - lucky
wat een boos gedicht
b_engel: ooh, ik vond dat nog wel meevallen. ion die situatie toch
|
