naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Losgelaten rafels

door elze

Zomaar spreekt de nacht in stemmen
die duisterend spreekt in een taal
van beloftes en slapeloze liederen

ofschoon de nevel roerloos de
nacht bevolkt schim ik mee
met de tekenen die de wind
mij grieft

losgelaten rafels krijten
de ramen witter dan het wit
van angst

feedback van andere lezers

• DeKoeneRidder
  Heeeel mooi werkje! De titel spreekt me minder aan ;0))
  
  Gr. DKR
• alie_jankind
  Bijzonder beeld, om draden te willen grijpen, die te los aan elkaar zitten ...
  
  groeten
• b_engel
  graag gelezen
• martine
  elze prachtig dicht
  hou van je tweede strofe
  liefs
• MyriadM
  Dag elze
  
  Ik heb uw gedicht even in strofen losgeknipt, om die afzonderlijk te bekijken.
  Allereerst de titel.
  Rafels impliceert al iets dat loshangt. Losgelaten kan dus gemist worden.
  
  Zomaar spreekt de nacht in stemmen
  die duisterend spreekt in een taal
  van beloftes en slapeloze liederen
  
  
  Hier staat een bewering die helaas nogal wat dubbele dingen bevat. Twee maal spreekt. Wie spreekt? de nacht. en zomaar. Hoe? in stemmen ( zijn het niet altijd stemmen die spreken?, van wie zijn die stemmen?) die nacht spreekt ook nog duisterend. Bedoel je dat de nacht duistert? maar een nacht is toch al duister? (alleen midzomernacht aan de poolcirkel niet, maar daar heb je t niet over). Het spreken gaat in een taal van beloftes. Dat lijkt me een grammaticale onjuistheid. Men doet beloftes. Dat zou kloppen. Spreken in een taal van slapeloze liederen? Dat kan toch niet? men zingt liederen. Maar liederen zijn toch niet slapeloos? Hooguit de zanger of het kind of de moeder die zich zorgen maakt.
  
  strofe 2:
  
  ofschoon de nevel roerloos de
  nacht bevolkt schim ik mee
  met de tekenen die de wind
  mij grieft
  
  weer het woord nacht(ook al in strofe 1 gebruikt)
  ik kan me met geen mogelijkheid voorstellen hoe een nevel de nacht kan bevolken; dat er nevel hangt dat kan wel, uiteraard. Roerloos kan ik me ook nog iets bij voorstellen, maar schim ik mee met de tekenen die de wind mij grieft... poeh wat een zin, of ik moet zeggen on-zin.
  
  
  strofe 3
  
  losgelaten rafels krijten
  de ramen witter dan het wit
  van angst
  
  weer de rafels, maar zonder losgelaten, krijten de ramen witter dan het wit van angst. Ik associeer dit maar even heel vrij naar de uitdrukking krijtwit zijn van angst.
  
  Ik kan er niet veel mee, denk dat je je eigen taal nog eens moet herzien en niet te veel grootsheid proberen. Houd het wat simpeler en controleer de beelden die je gebruikt echt kloppen.
  
  
  Keep on trying, hartelijke groet,
  
  Gusta
  elze: MyriadM ... zo hee .. je tekst niet gelezen, alleen enkele rafels . fantasie mijn lieve fantasie, sluit je ogen en leef je in..
  
  laifs elze
• stormvonk
  wel, mijn versie nu; met uw permissie;
  
  Zomaar spreekt de nacht in stemmen
  die duisterend spreken in een taal
  van beloftes en slapeloze liederen
  
  (stemmen...spreken)
  
  ofschoon de nevel roerloos
  nachten bevolkt schim ik mee
  met tekenen die de wind
  mij grieft
  
  (omdat ik nachten gebruik laat ik het lidwoord weg en vermijd ik de herhaling met "de wind")
  
  
  losgelaten rafels krijten
  de ramen witter dan het wit
  van angst
  
  * perfect
  
  
  ik vind dit zeer goed en echt de moeite waard van. Ik lees er wel veel in, en soms is de sfeer belangrijker dan wat er staat, het hoe en waarom, de mooiheid van zinnen, het.......lezen tussen de lijnen. Ik hoop dat ik je wat kon helpen
  
  groet Storm
  elze: met genoegen je reactie tot mij genomen ..
  
  laifs elze
• killea
  lovely poem
  xx
  j
• yellow
  fioew, je krijgt uitvoerige fb hoor,
  ik ben niet echt een kenner
  maar ik vind niet dat je iets moet veranderen,
  knappe woordstijl,
  groetjes,
  Marc
• otiske
  Volgens mij moet je niks veranderen, of deed je dat al.
  Gewoon jezelf blijven in je schrijven, je doet het super vind ik.
  Heel graag gelezen, groetjes.