|
< terug
heel ons verdriet
Trek me terug uit de dagen
vul mijn kleren niet op
laat ze verbleken in mijn kast
Ik verschuif mijn bed
voel het koord snijden in het vlees
van mijn schouder
vanonder aan de heuvel
met de steen aan mijn voeten
hou de last
dichtbij, om ze te versmachten
voel ze nasnikken op mijn borst
slapend groet ik de wereld
Weemoed sluipt over
mijn benen, op weg naar
de punt van mijn neus
Ik droom, droom, droom
van grijze, lelijke dagen
kijk naar het wereldspel
in mijn versleten pyjama
met toegeknepen ogen
feedback van andere lezers- Julien_Maleur
Heel droevig. Ik ben een beetje bang van hetgeen waar dit mij doet aan denken.
Mvg
JM
eleni: heb zo mijn periodes, iedereen zeker. bedankt vr de comment - b_engel
ik sluit me aan bij Julien Maleur...
triest en droef
eleni: dat was het doel van het gedicht, dus missie geslaagd :), mercikes - alie_jankind
een triest gedicht
dat doet denken aan een zwaar verlies
voelt als moederziel alleen
sterkte
eleni: was de bedoeling om dat weer te geven, is dan toch gelukt :) - yellow
diepdroevig maar zeer mooi
liefs,
M.
eleni: mercikes - springie
gevoelig thema, sterk doch sereen neergepend...
enkel de laatste strofe vat ik niet goed, ik heb niet begrepen wat je in die laatste strofe wil zeggen...
eleni: ja, ik denk dat je daar vooral naar die laatste zin doelt. Is een beetje het idee van : "heb ik wel het recht om me slecht te voelen?" als je begrijpt wat ik bedoel. Er zijn zoveel andere die het zwaarder hebben en die slagen er zich wel door. misschien aan de hand van deze uitleg dat je het wat beter vat.
merci vr de fb :) - KapiteinSeBBos
er zijn van die dagen
dat alles vastzit
in mijn hoofd :-)
dikke knuffels,
xxx
eleni: vastegeplakt als het ware :), merci! - matahari
Kop op meisje ook "the dark night of the soul" klaart op,
ga er gewoon door, je haalt het.
liefs matahari
eleni: dikke zoen vr deze lieve comment :) - lucky
graag gelezen, bij die 2e strofe dacht ik even dat je beha misschien te strak zat(maar daar heb ik geen verstand van)
in de 4e strofe zou ik kiezen om weemoed te schrijven, vind ik meer poetischer en ik zou in de 2e en 3e strofe ik schrappen
er staat teveel ik in het gedicht en de lezer voelt al dat het in de ik persoon is geschreven
de 3e strofe zou ik zo neerzetten:
hou de last dichtbij
om ze te versmachten
voel ze nasnikken op mijn borst
maar ik lees je graag want je dicht goed en vaak voor mij verfrissend
eleni: ben aan het twijfelen tussen weemoed en weemoedigheid, ga er nog eens over denken. Jouw aanpassing van de derde strofe ga ik wel overnemen, is idd beter zo, bedankt :)
Dank je wel voor het compliment (ego-streling :) ) - anne
Het is meer huilen dan lachen als je de wereld nu bekijkt.
eleni: bedankt en ja, idd en veel kunnen we er ook niet aan veranderen.
|
