Volg ons op facebook
|
< terug
rampgebied
rampgebied blijft bestaan
geteisterd door ontrukte kinderlijkheid
verlaten moederhart
vezels doordrongen
met giftig gas der afwezigheid
verstikkende lucht
longen vullend met roet
die kleeft aan elke menselijke cel
die mijn binnenkant bekleed
ongerept is nu de natuur
die achterblijft
met brokstukken
nooit eerder gezien
doch groeiend en levend
in mezelf
als menselijk zwart
feedback van andere lezers- matahari
Kleur niet zwart wat een helder licht uitstraalt...ondanks je pijn , ..ondanks de oneerlijkheid. B engel ik heb makkelijk praten,
verloor geen kind door ongewilde omstandigheden. Jij wel! Denk ,jij echt dat jouw liefdevolle moedige kind je in een waas
van zwart wil zien?........Als jij dit wilt is hij je verborgen kracht
en MACHT!
liefs matahari
b_engel: ooh matahari, jouw woorden doen me deugd!
het straalt inderdaad helder licht uit. Hij wil me zeker niet in en waas van zwart zien. Hij zou boos zijn.
En hij is inderdaad degene die me kracht geeft om door te gaan, een warm vuurtje in me. Maar het gemis, de pijn... dat kan zo overheersen. De liefde die ik voel is sterker; anders had ik er niet meer geweest. Maar het gemis is soms zo ondraaglijk.
Ik wil zo graag mijn jongetje terug, dat verlangen is zo groot. Ik moet me vasthouden aan wat hij me gegeven heeft, de liefde die ik voel stromen door en voor hem... maar soms kan ik het niet. Soms is er alleen de pijn van het gemis. Maar ik zal altijd blijven rechtkomen. En altijd blijven proberen. Voor hem.
Dank je voor je begripvolle woorden.
Liefs
XXXXXX - jan
blijf je verdriet delen met ons, wij zullen het mee helpen dragen Dominique...
b_engel: Dank je Jan. Dat is heel lief.
zo voelt het ook. Het geeft wel steun. Niet veel mensen staan er voor open.
Ik blijf het hier delen.
Liefs - jamal
dit werkje beschrijft een momentopname van hoe jij je voelt
en dat kan een ander niet vatten, zelfs al heeft hij of zij hetzelfde
verdriet, verlies.... ik weet, en jij ook Dominique, dat er ook andere momenten zijn. dagen waar je terugdenkt, nog steeds voelt, aan zijn aanwezigheid, in jezelf, dragend tot jouw laatste adem hier op aarde, tot een blij weerzien in het 'hiernamaals'
en Boris, hopelijk vergis ik me niet, maar zo HEET hij toch, is getuige van een vrouw die zijn goudklompje mist. daar is niets gek of vreemd aan dus blijft het idd lekker met ons delen. niet enkel voor hem of voor ons maar ook voor jouw eigen kracht, eigen bestaan....een geweldige moeder!
xxx
b_engel: het is inderdaad een momentopname. Maar het moment blijft wat lang duren en komt wat vaak naar boven. Ik weet dat het wel weer betert. Daar heb ik nu wel perspectief in terwijl dat in het begin niet zo was. Verdriet went ook wel.
Het missen betert niet, kan niet want het is altijd maar langer geleden dat ik hem gezien heb. Ik zal ook altijd over Boris blijven praten want hij is en blijft mijn kind. Ik heb nog steeds 3 kinderen. En of hij nu dood is of leeft; hij blijft mijn kind. Dood of levend maakt daarin geen verschil. Een moederhart kent dat onderscheid niet.
En ja, ik voel hem vaak heel dicht bij me. Soms haal ik er zo veel kracht uit, hij heeft me zo veel gegeven. Maar het doet zo’n pijn.
Ik citeer een klein kort stukje uit zijn doodsbrief:
Je gaf ons het mooiste afscheid dat bestaat,
Je lag op onze blote borst en viel toen eeuwig in slaap.
Je zult het nooit anders weten, onze handen rond je gezicht.
Je zal je altijd voelen alsof je daar nog ligt.
Maar Borisje maak je geen zorgen.
Het is waar, voor ons lig je nog altijd daar.
Het is waar, voor een stukje is het leven daar en toen blijven stilstaan.
Dank je Jamal voor het begrip dat ik steeds van je krijg,
Liefs
XXX - killea
I cannot begin to imagine the pain of losing a child, it must be unbearable. I have attached a beautiful poem for some comfort.
Baby Died Today
Lay the little limbs out straight;
Gently tend the sacred clay;
Sorrow-shaded is our fate-
Baby died today!
Fold the hands across the breast,
So, as when he knelt to pray;
Leave him to his dreamless rest-
Baby died today
Sweet blue eyes, whose sunny gleams
Made our waking moments gay,
Now can shine but in our dreams-
Baby died today!
Still a smile is on his face,
But it lacks a joyous play
Of the one we used to trace-
Baby died today!
Give his lips your latest kiss;
Dry your eyes and come away;
In a happier world then this
Baby lives today!
William Leighton, 1875
love
June
b_engel: Dank je June!
het is een heel mooie tekst! aangrijpend.
De laatste regel is het mooiste! - innerchild
Wat kan ik zeggen, Dominique ...
ik wil je enkel zeggen dat ik je woorden en het gevoel dat ze delen gelezen heb.
Een warme knuffel van hieruit ...
Liefs,
Inner
b_engel: dank je Inner,
ik heb een zware periode. Dat gaat wel weer over, dat ken ik ondertussen al wel. Het komt en gaat en komt en gaat... Zo is het leven hé!
dank je voor de knuffel
liefs,
Dominique - Magdalena
Ik ben vandaag met familie gaan wandelen als herdenking aan een nichtje van 8 jaar dat onverwacht stierf aan een banale kinderziekte.
Het is 10 jaar geleden vandaag.
Tijd lijkt soms niet te bestaan. In de kapel herinnert iedereen zich het afgrijselijke alsof het pas gebeurde. En toch... samen het schrijnende beleven en samen wenen creëert op den duur ook herinneringen waar iedereen blij mee is en, er wordt geplaagd, de sympathie en verbondenheid voelbaar.
b_engel: Het zal heel mijn leven zijn alsof het gisteren was zoals jij ook schrijft. Tijd lijkt dan niet te bestaan. Alles is opeens totaal anders.
En samen verdriet delen, inderdaad, dat doet heel wat. Elke maand kom ik bijeen met mensen die ook een kind verloren hebben en er wordt samen gedeeld, gehuild maar ook enorm veel gelachen. Je kan elkaar daarin dragen. Zolang een traan er mag zijn en een mens zichzelf kan zijn komt het goed. Zolang je kan delen wat je kwijt kunt geraak je er wel.
dank je wel voor je begrip. - teevee
Ach b ENGEL jij hebt
jouw zoontje wel verloren
maar beschouw het maar
dat hij werd uitverkoren!
b_engel: hij was te perfect om op aarde te blijven...
ik kreeg bij zijn dood een kaartje waar op stond dat ze in de hemel een engeltje zochten dat het mooiste en hetliefste en het knapstoe moet zijn...
of zoals die verpleegkundige die me zei na zijn overlijden "mooie liedjes duren niet lang"... ik zat bijna naast mijn stoel van het schrikken
Dank voor je begrip! - alie_jankind
de pijn van binnen diep verwoord
Sterkte !!
hartelijke groet
b_engel: dank je wel!
liefs - yellow
zeer voelbaar droef, ik heb bovenstaande fb ook gelezen,
wat kan je inderdaad nog zeggen tegen zoveel pijn,
ik vind het zeer mooi geschreven,
zo echt en zo sterk,
misschien is dit wel de juiste manier om te verwerken voor jou, blijf het vooral van je afschrijven,
groetjes,
M.
b_engel: zo is het Marc! In schrijven kan ik het kwijt. Zeker nu het al wat langer geleden is... Niemand wil het nog horen. Velen hebben geoordeeld dat het nu voorbij moet zijn. Het is gelukkig al anders geworden maar voorbij... Af en toe moet ik het echt kwijt
dank je voor je begrip
liefs
|
