|
< terug
De evenaar is een lijntje
Ik ben verder met mij dan ooit.
Het is wat balans doet.
Het doet wat balans is.
Jij bent voor mij wat
Niet mogelijk was.
Ik ben voor mij wat ik
Hoor te zijn.
Ik hoor.
Ik zie.
Ik voel.
Ik sterf nooit.
Wij sterven… nooit.
Wij zijn een boom.
Onze wortels lopen twéé keer door de evenaar.
De evenaar is een lijntje.
Wij zijn alles.
Alles zijn wij.
Verder dan alles ooit zijn zal.
Verder dan alles ooit zijn zal.
De maan is de lampenwinkel om de hoek.
De zon is er om het licht niet te moeten aansteken.
De sterren zijn lifters die je al dan niet oppikt.
Het heelal is een pluisje.
Er is geen relativeren meer mogelijk.
Mogelijk is er geen relativeren meer.
Over.
Overmorgen hebben we misschien zorgen.
Dan kunnen we bijstand vragen…
Aan de man van de evenaar…
Dat hij nog een lijntje extra trekt.
Dan kunnen we hinkelen over der wereld.
Touwtjes in handen.
Handen aan touwtjes.
Als ik bij jou ben…
Zijn de rest marionetjes…
Waar zijn…. Onze gereserveerde zitjes?
O, daar, kijk… op die berg van kersenpitjes…
En kijk…
Er liggen er twee klaar…
Ja, neem jij ze maar…
Ooit ben ik verder… maar dan…
alleen met haar…
Hou het stil, hou het voor, bij… jou.
feedback van andere lezers- geertje
mooi !
CaptainNorth: ja...
merci... ik vind 't ook wel - Vansion
die strofe over maan, zon en sterren is waarlijk subliem
in combinatie met de titel
CaptainNorth: dank u wel...
vind ik ook...
glaasje wijn nu..
|
