|
< terug
Derde acte/ fletse kaas
Er hangt iets in de lucht,
een knettering, alsof
protonen elk moment
in mekaar kunnen klappen.
Haar lichaam voelt als een fletse kaas
uitgezweet in een ijskoude frigo
met kale schimmel om uit te snijden.
Haar moeder
is reeds twee jaar begraven.
Vader is vanmorgen de tuin ingegaan
en niet meer binnengekomen.
Negentien is ze, fris en ongeschonden,
nog in plastieken staat van Barbie,
maar iets staat te gebeuren,
iedere vezel in haar lichaam
schreeuwt om een uitéénvallen.
Deze wereld voelt aan als een
immanente inconsistentie.
Deze staat van zijn is een vergissing.
Alles heeft een vervaldatum, zelfs
atomen houden het voor bekeken
na grofweg achthonderd duizend jaar.
Maar het is niet het einde, niet het einde...
feedback van andere lezers- GoNo2
Een nieuwe lente, een nieuw begin ?
drebddronefish: Ja, zoiets in dien aard...
groetjes - Kerry
leer met de dag bij, sommige woorden zijn voor mij wat moeilijk.
Zoek ze wel op.Groetjes K
drebddronefish: Je hebt dan toch de moeite gedaan...dank je
groetjes - annabelle
Een vernieuwde creatie van het zelf dan?
xx
annabelle
drebddronefish: Je wordt warm, de ontknoping komt eraan. Morgen of overmorgen, zoiets
groetjes - stormvonk
kale schimmel, beuhhkk!!! verder een typisch "Drebdiaens" prozapoëtisch schrijfsel zoals ik ze weet te appreciëren, ze wekken mijn interesse steeds op
groet
drebddronefish: :-) Thx voor de appreciatie
groetjes - yellow
amai, mijn mond valt weer open,
knap gedaan,
M.
drebddronefish: Eugh, ge moet dat niet doen, ik zie de poëzie liggen op de bodem van uw maag. Zie kijk:-)
groetjes - Lucky
dit vervolg spreekt me meer aan
wel zou ik in de 2e strofe laatste zin het woordje 'weer' eruit halen loop wat ritme betreft wat beter denk ik
drebddronefish: Ah, ja, die weer, heb ik er zelf een aantal keer ingezet en er weer uitgegooid, tenslotte heb ik het er in gelaten. Hierbij wordt het er dan 'weer' uitgegooid:-)
groetjes
|
