naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Ons huis

door stormvonk

Ik draag hen als steeds
in duisternis, op mijn rug
gezeten zingt hij; "ze zijn daar!";
-zie een glimp van iets dat schijnt-

Door de nachtblindheid zie ik
wat telkens op mij wacht.

In het duister roept haar stem;
"Wie is daar? Wie is daar?"

zo volgen wij wegen in
het donkere van de herinnering

mijn huis

feedback van andere lezers

• Julien_Maleur
  Mooie gevoelens. Ik zou mijn zinnen iets bondiger en directer maken, maar dat is mijn idee.
  vg
  JM
• GoNo2
  Mooi
• Kerry
  knap
  grtjes K
• Lucky
  je eigen tomtom
• alie_jankind
  Ik lees dit vers als flarden van beelden,
  in een zoektocht in het duister naar huis toe!
  Maar je kunt het wel met heel andere gedachten geschreven hebben.
  
  groeten