naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

mijn vriend de gans 2 (afgeslankte versie!)

door Julien_Maleur

een dikke canadagans
op een weide langs de weg
kijkt en waakt tot ik er ben

en als ze me ziet komen
dan waggelt ze naar me toe
half vliegend vleugels gespreid.

met klokkend keelgeluid
roept ze me haar blijdschap
reikhalzend naar wat kruimels

(20 feb 2009)

feedback van andere lezers

• drebddronefish
  En waarom afgeslankt? Hetgeen je wou zeggen is verloren gegaan me dunkt. Je moet niet altijd afgaan op wat een ander denkt. Dat is een zeer subjectieve bezigheid. Velen houden van bvb haiku's en dergelijke, terwijl ik het sucken vindt. De vrije vorm vinden zij dan weer sucken. Weet je wel? Er is geen objectieve standaard waaar je je moet naar richten, dat is een fabeltje.
  groetjes
  Julien_Maleur: dank je drebddronefish, zeker voor je fb en opmerking. Ik ga volledig met jou akkoord, maar wou even ingaan op de commentaar van enkele lezers. idd wat ik echt wou zeggen ging in die tweede versie verloren. Fijn dat je dat ook vind.
  groeten
  JM
• GoNo2
  Prachtig, nu hebben we twee versies voor de prijs van ene....
  Julien_Maleur: Bedankt voor het lezen. Die twee versies zal wel een uitzondering blijven. Ik heb nogal de gewoonte bij mijn eerste gedacht te blijven. Dit is nu eens een uitzondering.
  groeten
  JM
• tessy
  De eerste versie spreekt me meer aan.
  Julien_Maleur: Dank je Tessy. De eerste versie spreekt ook mij meer aan. Is trouwens normaal, want dat was de vertolking van wat ik op een bepaald ogenblik echt voelde, terwijl die tweede versie een beetje spelen met woorden is rond die versie en bijgevolg het spontane ontbreekt.
  vg
  JM
• Mistaker
  De afgeslankte versie bevalt me veel beter, ik vond die gans veel te dik!
  Maar het is JOUW gedicht, ik zou zelf nooit over een dergelijk onderwerp schrijven. En dat ik, een enkele uitzondering daargelaten, van korte gedichten hou, wil niet zeggen dat jij die zou moeten schrijven! Persoonlijk vind ik de kracht van een gedicht juist liggen in: in weinig woorden, toch iets weten te raken bij mensen. Vroeger schreef ik zelden in de vrije vorm, tegenwoordig iets vaker maar ik hou toch het meest van een 'keurslijfje', juist omdat het dan een extra uitdaging biedt om niet geforceerd over te komen. Zelfs in de vrije vorm, bedenk ik voor mezelf nog wat regels m.b.t. het aantal lettergrepen.
  Maar ik wil zeker niet als een betweter overkomen want iedere dichter zingt zijn of haar eigen lied!
  
  Groet,
  Greta
  
  Julien_Maleur: Dank je Greta. Ik vind jou geen betweter. Zoals je ziet bij de fb van andere lezers heeft de eerste (dikke!) versie toch het meest succes. Ook ik heb soms kleinere gedichten, maar alles hangt af van hoe ik iets voel en hoe het gedicht voor mij klinkt als ik het herlees. Idd geen alledaags onderwerp, maar de dag dat je zelf de vriendschap ondervinden zal van zo een banale gans, zul je kunnen begrijpen waarom ik dit gedicht schreef.
• jack
  Ik vond ook de 1e versie beter.
  vriendschap met een dier is inderdaad iets speciaals, ik begrijp wat je bedoelt.
  Julien_Maleur: dank je Jack. Ik hou idd van dieren, vooral van paarden. Ik was enorm verrast dat ik diezelfde vriendschap kon krijgen van zo een banale gans langs mijn wandelroute.
  vg
  JM
• matahari
  Heel knappe tweede versie J.
  
  liefs matahari
  Julien_Maleur: Dank je Matahari. De eerste vertolkt nochtans het best wat ik voel tijdens mijn onderonsjes met die gans.
  groetjes
  JM
• yellow
  ik vind beide versies mooi
  deze versie leest zeer vlot,
  de eerste is intenser,
  groetjes,
  M.
  Julien_Maleur: Bedankt. Fijn dat je beide versies van de gepaste commentaar voorziet.
  groeten
  JM
• Lucky
  dreb en mistaker gingen me al voor.
  Vaak komen reacties voort uit voorkeur of vastgeroeste gedachten over poezie en daarom volg ik vooral dreb het is smaak
  
  ik zou de andere nog is moeten lezen
  zelf hou ik ook van in weinig woorden veel zeggen en daarbij een snaar raken
  het gaat jou en de gans goed
  
  Julien_Maleur: Bedankt Lucky voor je uitgebreide reactie. Een dichter mag vooral zichzelf niet verloochenen. Wanneer hij zijn gedicht leest moet hij dezelfde ontroering ervaren als deze die het voorwerp van zijn gedicht bij hem teweeg bracht. Wanneer hij gaat schrijven om een publiek te plezieren verraadt hij zichzelf. Bij een lezerspubliek vind je altijd pro en contra's. Mijn stelregel en beste raad die ik geven kan aan een schrijver/dichter: BLIJF JEZELF.
  groetjes
  JM