naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

In de wachtkamer

door elze

Toegerust met nieuwe lentes
is de wachtkamer emotieloos
terwijl ieders hart om
een vergeet - me - nietje vraagt

al zijn ze reeds geplukt en verwaterd
door de langen vazen
waarin droogboeketten
zwijgen en zich rijpen aan het frêle licht

zachtjes schuifelen de voeten
onder de langgerekte benen
en is verveling het uur van
het moment

stilte is de bode van het verzet
om de dood te vermijden zolang
de spreekkamer gesloten blijft

feedback van andere lezers

• yellow
  wat een gedicht, voelt zeer droef aan, je weet me te raken, je brengt er echt sfeer in elze,
  Marc
  elze: yellow, droef hoort bij het leven,,dank
• drebddronefish
  Mooi gedicht, er schijnen veel tegenstellingen in te zitten of ze zitten er gewoon in. Slingeren van ongeduld op het eind van een lange winter of zoiets?
  groetjes
• tessy
  Ik denk meer aan het bejaardenhuis, waar die mensjes zitten wachten op het niets.
  Knap geschreven.
  elze: tessy, wachten op het niets is juist een gave, je hebt het helemaal goed...
• Kerry
  volg tessy hier in
  bubbelzinnig wel eigenlijk!
  heel knap
  groetjes K
• ijsbeer
  een heldere observatie van zij die uitgeleefd zijn
  mooi geschreven!