naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Geheel alleen voor eens

door drebddronefish

ik wou wel eens
de vloer inventariseren
maar ik voelde me al snel hinkelen

omfladderen van tegels
één, twee, drie, vier
de lust verging me
het lijnenspel te verbreken

het raster eeuwig tot aan zijn oevers
vaalwit, harder dan waspoeder
vergrijsde aderen die ooit zwart kleurden

op één perfect spoor na
waren ze allen gebroken
als klonters bloed
die eruit gesprongen waren

of was het breken
onder het kussen
van lippen van tegels

het licht
raakte amper de vloer
slechts een paar tenen
omfloersten de fletse ramen
laat het wassen maar uit

niets voltooit zich hier
her en der is het muisstil
daar een pot kamerplant
die het vierkant breekt
dan weer een oude staander
met een kapot gejengelde gitaar
naast een mandoline, nooit bespeeld

en wederom stuit ik op de pop
die van ledematen ontdaan is

ook weer verder het stuk hi-tech printplaat
dat als verlengstuk moet dienen
van het Lego luchtkasteel dat hier gebouwd wordt

niets is hier monddood gemaakt
het licht komt hier nooit voorbij

feedback van andere lezers

• jack
  Er staan hele mooie dingen in, maar (en deze commentaar had u waarschijnlijk zien aankomen:) ik zou het toch wat inkorten. Wel een "uitstekend" want ondanks de lengte is het toch heel mooi zenne.
  drebddronefish: Ik begrijp het. Maar mijn bloed kruipt soms waar het niet heen kan. Een paar jaar terug maakte ik er een sport van minstens duizend woorden te gebruiken in een dicht, ze waren bovendien nogal hermetisch ook. Ik heb wat ingebonden en ze wat toegankelijker gemaakt. Ik ga er van uit dat deze redelijk vlot te lezen is, dus valt dat nog wel mee denk ik. Maar ik zal in het vervolg nog wat meer mijn best doen:-)
  groetjes
• GoNo2
  Best te pruimen, is idd wat lang, maar als men veel te zeggen heeft, zou een ingekorte versie misschien afbreuk doen aan uw gedicht.
  drebddronefish: Awel, de ruimte die je nodig hebt om iets te zeggen, heb je soms wel nodig ja
  dank je gono
  groetjes
• JakobRo
  prima gedicht en dat het wat aan de lange kant is is ook wel eens fijn
  drebddronefish: D'as een fijne feedback Jacob
  groetjes
• ijsbeer
  Het is spannend hinkelen en fladderen in dit ruime gedicht.
  Levend en levenloos zoeken contact...bijzonder mooi!
  drebddronefish: Poëtisch gefeedbackt ijsbeer:-)
  thx
  groetjes
• Julien_Maleur
  De lengte stoort mij niet echt. Het spreekt mij aan en maakt mij vooral nieuwsgierig. Wat wil je met jouw gedicht overbrengen? Ik ben er nog niet helemaal uit. Welk gevoel kan ik er in terugvinden? Zal het toch nog een paar keer moeten herhlezen.
  vg
  JM
  drebddronefish: Zie ook bij de andere feedback voor verheldering. Het vooral om de drukte die ik ervaar met vier kinderen en als ik dan even het huis voor mezelf heb kan ik alles eens in me opnemen. Waar het heel precies over gaat kan ik ook niet honderd procent uitleggen. Het is vooral schouwen van een schoonheid van een schijnbaar alledaagse living en de conclusie hoe vol leven die wel is. Zoals ijsbeer zegt.
  Groetjes
• alie_jankind
  als een herinnering die langzaam boven komt drijven,
  uit de sfeer wil ontsnappen. .
  Graag gelezen
  
  groetjes
  drebddronefish: Je slaat de nagel op de kop alie:-)
  groetjes
• jamal
  woon je in je ouderlijke huis? ...
  raar maar terwijl ik las, voor de derde keer op rij, flitsen
  beelden door mijn hoofd als was het de ruimte waar jij
  als kind jarenlang heb gespeeld... is de vloer betegeld
  met rood-witte vierkantjes (ruitjes)? ...
  je gaat me voor gek verklaren, maar ik deel hier mijn fantasie...
  haha...
  
  kortweg, schitterende mijmering!!
  
  groeten
  
  
  (wederom stuit ik .... ?)
  drebddronefish: Neen, ik woon niet in mijn ouderlijk huis. Het huis waar ik woon is vrij recent gebouwd en ruim opgevat qua lichtinval. Maar ik heb de setting bewust gekozen om iets intiemer te krijgen. Mijn schrijven bevat altijd wel autobiografische elementen, maar dat is dan altijd uit de context getrokken of gewoon opgeblazen. Ik zinspeel hier eigenlijk op de vier kinderen die hier kot maken en inderdaad herken ik dat uit mijn eigen jeugd. In die zin hoef je de beginvoorwaarden niet te herschapen; je eigen jeugd neem je overal mee naar toe in je herinneringen. Leuk dat we de fantasie delen en in het geheel vind ik het gewoon leuke feedback jamal!
  
  Ach, ja, wederom, juist, efkes verbeteren nog
  
  groetjes
• Lucky
  misschien is een keer naar buiten gaan :-)
  
  ik volg alie jankind en ook wel een beetje jack en dat je meer toegangekelijk ben dat begin ik te merken in je schrijven
  drebddronefish: Komt in orde, deze zomer een aantal maal op reis, hmm.
  
  Ik heb het al dikwijls gezegd, mijn bloed kruipt waar het niet heen kan. IK zou geen sonnetten en dergelijke kunnen schrijven, veel te veel regeltjes en te beperkend voor mij. Ik zou doodbloeden denk ik.
  groetjes
• yellow
  lijkt over drugs te gaan als ik over die bloedklonters en zwart bloed lees, groetjes,
  M.
  drebddronefish: De bloedklonters zijn metaforen. Het zijn de barsten tussen de tegels die gesprongen zijn, van al het leven, de kinderen en zo. Ik zet zo'n dingen dan graag in de verf met beeldspraak.
  thx en groetjes
• fairy
  Je moet het niet inkorten als dit is wat je te zeggen hebt, anders verandert de intentie of het gevoel van het gedicht misschien.
  
  Zelf zal ik het nog een paar keer moeten lezen voordat ik er vat op kan krijgen, maar het prikkelt alleszins wel mijn nieuwsgierigheid.
  
  Wendy x
  drebddronefish: Awel, ik vind dat eigenlijk ook...dat ik de vrije vorm mag hanteren.
  Dank je wel wendy
  groetjes