|
< terug
De hartelijke vergissing
Hij is de heerser in zijn eigen wereld
vecht voor rechtvaardigheid
strijdt en zoekt
zijn gevangen geliefde
De eerste die glimlachte op aarde
lokte zijn aandacht
bracht kalmte
Hoopvol keek hij op
tot hij merkte
dat de glimlach niet verder reikte
dan de spiegel
waarin vriendelijkheid
zichzelf zag
De vrouw die zijn hand nam
liet zin herleven
Hij volgde haar
tot bleek
dat zij zijn hand gebruikte
als handvat
om zelf verder te gaan
zonder hem
Het meisje dat haar benen opende
liet hem lachend
vreugde ervaren
'Jij bent het!' vroeg hij verward
Tot hij merkte dat
zij
net als hij
haar geliefde zocht
en ze tegelijkertijd
in vreemde ogen
hun eigen hunker herkenden.
feedback van andere lezers- killea
Superb, Magdalena
xxx
j
Magdalena: Hi love!
Have a very nice weekend!
XXXX - jan
dat is de kunst, je niet laten gebruiken om een leegte op te vullen,
al kan die leegte soms hoopvol zijn....
een prachtig schrijven Karine!
XXXX
Magdalena: Niet laten gebruiken, niet gebruiken... ja, het is een kunst
deze madam is slechts amateur :):):) - tessy
Een prachtdicht naar mijn gevoel.
Magdalena: dank je tessy - silvia
schitterend gedicht ! met heel veel plezier gelezen !
groetjes
Magdalena: dank je Sylvia
XXX - GoNo2
Superbe !
Magdalena: Thanks!
XXXX - biennie
Prachtig, vooral die laatste zin !
Magdalena: Dank je biennie (ik heb zitten aarzelen en twijfelen: hoe wordt jouw naam uitgesproken?)
XXXX - teevee
Ben jij het? vroeg hij verward
of
jij bent het, zei hij verward
meen ik
Magdalena: Ik denk, maar ben er nog niet uit. Qua taal heb je gelijk, maar ik zou willen een moment weergeven dat echt gebeurde... ik vind niet goed HOE:
woorden met zekerheid uitgesproken; de verwarring blijkt later uit de omstandigheden: ik zoek een manier om weer te geven dat woorden met volle zekerheid kunnen worden uitgesproken, en toch wijzen op verwarring
dank je voor de feedback! Ik denk - misschien - dat ik ooit eens alle gedichtjes ga verbeteren, in de hoop van goede inspiratie dan :):):) - b_engel
prachtig!
er zit zo veel in!
Magdalena: Dank je Dominique!
XXXX - Mistaker
Mooi zeg!
Liefs,
Greta
Magdalena: dank je Greta!
knuffel!
XXX - yellow
ik lees in dit gedicht dat men vooral steeds iets verwacht wat er niet is, ik weet niet of je het zo bedoeld, maar knap neergezet,
Marc
Magdalena: Ja, het neigt daar naar toe. Het is eigenlijk iets wat in het boeddhisme beweerd wordt en ik lijk dat vaak als 'waar' tegen te komen: een mens zoekt in de buitenwereld een spiegel voor de liefde die hij/zij zelf voelt... maar dat kan nogal naar vergissingen leiden. Waar het op aan komt is de eigen liefde die je voelt, maar, als je die liefde verkeerdelijk herkent in een ander, blijft de teleurstelling keer op keer pijn doen. Terwijl de realiteit IS dat je nog steeds dezelfde andere mens voor je hebt. Het enige wat vervalt is een illusie. En toch doet dat pijn.
Ik heb de indruk dat dat waar is. ..... weifelend - Lucky
graag gelezen
de laatste strofe heeft iets ...
Magdalena: Dank je!
(Lucky, ik word grootmoeder :):):)!)
|
