naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Een tergende witte maan

door elze

Soms wordt de maan tergend wit
zijn de kraters bloemen in het zand
verdord zoals de dood van deemoed spreekt
ebt het water weg en blijft
het land mijn heldendom

nu schuift er een schaduw
over de zwarte akkers en het besef
dat mijn tijd zoals de nacht voorbij glijdt
en onrust me verblijdt met gulzigheden
van deze nieuwe tijd

het sterven neigt naar meer
en de meters grond zijn al geteld
maar betaald zijn ze nog niet, want
ik voel liefde in plaats van verdriet

feedback van andere lezers

• alie_jankind
  Je zegt een heleboel in dit gedicht
  ik vind het niet makkelijk te lezen
  maar wel mooie beelden bevatten
  
  groeten
• killea
  depth and beauty, Elze
  xx
  j
• b_engel
  veel in één
  maar er staan pareltjes in
• Lucky
  ik vind het een mooi gedicht, graag gelezen
  wel zou ik in de 2e strofe het woordje 'nu' schrappen
  nu komt zo dwingend over en hoeft hiet niet daarbij looprt het beter en klinkt het mooier