< terug
Kettingreactie
Gij waart het eerste
rafelen in mijn weefsel van
voorgeprogrammeerd waanbeeld
gaten
eens verschenen, om zich heen klauwend
als kanker, vingers koud van angst
of broodschimmel
dat zie ik nu,
nu grootvader vertrokken is
en vader op weg
"Nu ik!"
Dadelijk is het mijn beurt.
feedback van andere lezers- miepe
oe oe oelala
heel fijn
(maar niet de gedachte)
ik hou het bij je gedicht jack: Dankjewel, Miepe! - Mistaker
Heavy! Erg mooi verwoord. In strofe 1 zou ik 'gaten' weglaten. Maar wie ben ik hé.
Groet,
Greta jack: Dat is ook iets wat ik er pas op het einde bij heb gezet, ik vond dat het erbij moest. We zien wel..! - matahari
Geen opmonterende gedachte, wel goed onder woorden gebracht
liefs matahari jack: Dankjewel! - alie_jankind
Hevig deze
2e strofe misschien: gelijk broodschimmel
ipv of, nu lees ik koud van angst of broodschimmel
groeten jack: Ergens heb je gelijk, maar het hoeft niet allemaal zo logisch voor mij. Laat de lezer maar een nadenken bij het lezen ;) - yellow
ja, iedereen komt aan de beurt jack
groetjes,
Marc jack: Inderdaad, geen ontsnappen aan. Integendeel, misschien is dat net wel een vorm van ontsnappen! ;) - KapiteinSeBBos
eerst een nummerke pakken... jack: En voor één keer hopen dat het NIET bijna uw beurt is...? - ppe
prachtig
heb beetje moeilijk met dat 'dadelijk' ik denk het zou interessanter zijn als je geen tijdspecificatie zou geven en open laten (zodat vele lezers zich kunnen invinden) jack: Hmmm, ik begrijp wat je bedoelt. Ik denk er eens over na!
Thx
|